Amfibieën en een reptiel

Een zonnig weekend in mei, voor ons gevoel de eerste echte warme dagen van het jaar. Een felle zon aan de hemel, hier en daar wat donzige wolkjes en geen zin om voor dag en dauw uit bed te kruipen voor mistige waterlandschappen bij een opkomende zon. Het mooiste fotomoment van de dag gemist. Of toch niet?

Dit weekend was het tijd voor iets nieuws: het Leudal en De Meinweg, twee plekken waar we nog niet eerder zijn geweest. Lekker wandelen in het zonnetje, een beetje tussen de dagjesmensen door, op een moment van de dag waar over geroepen wordt dat het fotograferen geen mooie foto’s oplevert vanwege de felle zon en harde schaduwen.

De wandelingen brachten ons door mooie stukjes bossen, met hier en daar een beekje (Leudal) of over heidevelden afgewisseld door vennen (Meinweg). Uiteindelijk hebben we een groot deel van deze twee dagen op onze buik gelegen, op de natte oever van een poel in de volle zon, waar een orkest van kwaakgeluiden klonk, of op een stoffig zandpad met geritsel in de stuiken. Vooral bij de kleine poelen krioelde het van het leven: overal waar je maar keek: groene kikkers, tevoorschijn gekomen door het heerlijke zonnetje, en gonzende libellen. Het weekend wandelen is een weekend macro-fotografie geworden. Ook leuk.

Een laag standpunt is het mooiste voor het fotograferen van deze kikkers in het water.  Gelukkig leende de poel in het Leudal er zich voor hoewel het zeker wel natte kleren opleverde. Met de camera vlak boven het water kreeg ik enkele leuke foto’s waarvan die door het gras heen mijn favoriet is. Het 70-200mm f/2,8 objectief met 25mm tussenring is daarbij weer eens een gouden combinatie gebleken, hoewel een 300mm objectief met tussenring zeer zeker welkom zou zijn geweest. Tot het moment dat de kikkers aan je gewend raken. Eén exemplaar kroop zo dichtbij dat ik uiteindelijk de 100mm macro nodig had. Op een moment zat het dier zelfs tè dichtbij (minimale scherpstelafstand is 30cm).

Op De Meinweg troffen we ook een poel vol groene kikkers. Helemaal in de ban van de foto’s die de dag daarvoor gemaakt waren zijn we weer aan het fotograferen gegaan. Maar deze poel was minder fotogeniek en de kikkers zaten een stuk verder weg. De foto’s met de kwakende kikkers zijn gemaakt met de 70-200 f/2,8 met 2x teleconverter. Niet bepaald de gouden combinatie, maar het geeft wel de kans op een paar mooie composities te maken.

De Meinweg had nog een andere verrassing in petto. In het gras naast de bosrand troffen we enkele zandhagedissen. Bijzonder schuw en moeilijk te zien wisten we toch één dier te overtuigen om voor ons te poseren. Met de buik weer op de grond, dit keer een droge zanderig bospad, bleef deze prachtige hagedis lang genoeg in het zonnetje voor een paar mooie foto’s. Hetwie met de 100mm macro tot op 30cm afstand, en ik met de 70-200 f/2,8 met 25mm tussenring, zo dicht mogelijk bij de grond voor een zo mooi mogelijk perspectief.

De wandelingen in het Leudal en over De Meinweg zijn goed bevallen. Het zijn twee mooie gebieden met ieder een eigen uitstraling. Het zijn ook twee gebieden waar we zeker vaker zullen komen. De macrofotografie heeft dit keer de hoofdrol gespeeld en de dieren en planten waren dankbare onderwerpen. Niet alleen deze amfibieën en hagedis zijn op de foto gekomen, maar ook diverse insecten en bloemen. De macrofotografie is een heerlijk soort natuurfotografie dat zeker vaker aan bod zal komen.