Even naar de Strabrechtse Heide na een warme oktoberdag. Vanuit het Westen waren de regenwolken in aantocht, de voorbode van de eerste herfststorm in 2014. Dreigende wolkenbanen hingen in de lucht en zo nu en dan viel een spat regen. Niet genoeg om nat te worden maar voldoende om alert te zijn voor de grijsfilters die nodig zijn voor opnamen met lange sluitertijden. Dat was het doel waarvoor ik naar het oude vertrouwde plekje bij het Starven was gekomen, vlak bij de plek die inmiddels door veel collegae natuurfotografen ontdekt is. Met een wakend oog op het Oosten, voor het geval dat de zon voldoende ruimte kreeg om een regenboog te produceren, vond ik de plek waar ik mijn opnamen wilde maken. Geen fotograaf in het zicht, met alleen de wind die langzaam in kracht toe nam. De wolken dreven met gezwinde spoed over mijn hoofd, met aan de horizon de eerste tekenen van een ondergaande zon.
Een zonsondergang zat er niet in; daarvoor was het wolkendek te zwaar. Het had wel alle elementen voor een aardig rode schemering want het had alle schijn dat aan de horizon voldoende ruimte was om na zonsondergang de zonnestralen door te laten. En jawel, juist als je het niet meer verwacht kleurt de lucht onwerkelijk rood, versterkt door de zware donkerblauwe bewolking erboven. Hoe lang duurt zo’n moment? Dertig seconden, een minuut? Voldoende om een aantal foto’s te maken, onvoldoende om een goede plek te vinden.
Nadat de rode kleur vervaagd is blijft het genieten van de dynamische lucht die snel donkerder wordt in de avondschemering. Aan de Noord-Westelijke horizon blijft een rode tint hangen. Ik besluit om nog even naar het welbekende uitzichtpunt bij het Starven te kijken. Met haastige spoed want mijn gevoel zegt me dat al het moois nog niet afgelopen is. Wat ik daar zie zijn wolken, rood gekleurd door de laatste licht van de zon, die snel over de hemel spoeden. Een aantrekkelijke plek zoeken zit er bijna niet in: het is haasten om die voortspoedende wolken nog op de foto te krijgen. Als ik dan toch besluit om huiswaarts te keren is dat met gemengde gevoelens wat de lucht blijft een pallet van immer veranderend blauw en rood en ik bedenk me dat dit de weersomstandigheden zijn waar ik van hou. Niet van de helder blauwe lucht die rood kleurt bij zonsondergang, maar van de aankomende herfststorm met prachtige wolkenpartijen die niet alleen dreigend zijn, maar wonderschoon om op de foto te zetten.
0,9ND grijsfilter icm 0,9ND soft gradient
Een mooie serie vanuit een prachtige plek. Een big stopper hoeft niet perse, ik vind de andere zeker zo mooi.
Een Big Stopper is echter noodzakelijk om tijdens daglicht een lange sluitertijd te creëeren. Het voorkomt de beperking om tijdens het korte moment van de schemering te moeten fotograferen. Maar je hebt gelijk, als je je beperkt tot dat moment is een Big Stopper niet nodig.
Dank je voor je reactie
mooie reeks !
Een prachtige serie landschap foto’s !
Grtz.
Schitterende foto’s!