Het nieuwe concertgebouw Tivoli Vredenburg in Utrecht is al een tijdje open. Ik was er nog niet geweest en heb het gebouw alleen nog maar van een afstand gezien. Op 16 augustus was het eindelijk zover dat ik een concert in de Pandora zaal van dit monstrueuze gebouw, dat maar liefst zes verdiepingen telt, bezocht. Natuurlijk ligt de Pandora op die bovenste verdieping. En het optreden? Dat was van Combichrist met in het voorprogramma Aesthetic Perfection.
De Pandora is wat zaal betreft niet veel anders dan Tivoli de Helling. Maar toch nèt iets anders. Veel trappen er naar toe, een heuse foyer en veel ruimte, heel veel ruimte. Licht, helder… heel anders dan een oude donkere sfeervolle zaal. Niet echt een plek waar je een optreden van Combichrist zou verwachten. Maar ik denk dat dit ingegeven is door de zalen waar ik ze in het verleden heb zien optreden.
Het nieuwe album van Combichrist is wat meer metal georiënteerd dan het voorafgaande werk. De band trekt dan ook een heel nieuwe schare aan luisteraars en/of fans. Toch zit er nog genoeg van de oude sound in om de fans van het eerste uur te trekken. Het is natuurlijk ook het uiterlijk en de uitstraling van Combichrist dat de mensen trekt. In dat opzicht is deze band een pilaar geworden voor het main-stream industrial-ebm genre; redelijk toegankelijk en inmiddels flink op de commerciële toer.
Maar eerst Aesthetic Perfection. Een band die ik altijd geassocieerd heb met Combichrist. Die twee zijn voor mij onomstotelijk met elkaar verbonden, hoe onterecht dat misschien ook is. In feite is Aesthetic Perfection toegankelijker en vooral vriendelijker dan Combichrist. Het klinkt lekker, een sympatieke podium presentatie van zanger Daniel Graves en fijn om naar te luisteren. Maar helaas krijgt Aesthetic Perfection niet veel ruimte. Ze hebben nog geen 40 minuten de tijd om een optreden neer te zetten. Nauwelijks genoeg tijd om het publiek op te warmen.
Combichrist is natuurlijk de band waarvoor iedereen is gekomen. En dat is te merken ook. Vanaf het moment dat Andy LePlegua het eerste nummer zingt begint het publiek te dansen en springen. Alles lijkt in beweging te zijn waardoor de mooie plek die ik midden vooraan het podium heb bemachtigd plotseling van een zee van rust verandert in een storm van orkaankracht. In die bewegende massa is fotograferen verschrikkelijk moeilijk.
Het concert van Combichrist is precies wat we ervan kunnen verwachten. Heftig, lomp en heel gezellig. Drums vliegen continu over het podium en bassist Abby Nex springt als een sprinkhaan vol pepmiddelen over het podium. De muziek lijdt er totaal niet onder, wat niet zo gek is als je beseft dat het merendeel van de muziek uit de computer komt. Wat echt live is en wat niet blijft onduidelijk. Combichrist is dan ook niet de band om de live muziek, maar om de show en uitstraling. Een statement dat in de loop van de jaren alleen maar verder de uitersten heeft opgezocht. Een ding is zeker, iedereen in de zaal heeft veel lol en plezier, en daar gaat het uiteindelijk toch om.
De eerste foto’s die ik deze avond maakte waren met de normale instellingen die ik altijd gebruik (ISO hoog, diafragma voorkeuze, grote diafragma opening en witbalans op daglicht). In het bijna volledige blauwe licht levert dat niet bepaald de meest charmante foto’s op. Wat ik op het schermpje van de camera terug zag was de karakteristieke blauwe overgesatureeerde foto. Op dat moment nam ik de beslissing om de camera op zwartwit in te stellen, met maximaal contrast, iets wat ik nog nooit eerder gedaan heb. Het idee was: ik fotografeer in RAW dus ik kan later altijd nog voor kleur kiezen als ik wil. Vanaf dat moment zag ik mijn foto’s in zwartwit op het scherm van de camera en dat leverde een heel nieuwe kijk bij het fotograferen op. Uiteindelijk heb ik thuis niet meer naar de kleurversies omgekeken en heb ik gewoon het prachtige zwartwit gebruikt dat ik al ingesteld had.
Ondanks de alles behalve rustige plek om te fotograferen is het toch gelukt een aantal aardige foto’s te maken. Gelukkig maar. Een complete review van het optreden heb ik voor www.reflectionsofdarkness.com geschreven (in het Engels). De fotoseries staan op mijn concertfotosite
Review op Reflections of Darkness
http://www.reflectionsofdarkness.com/artists-a-e-concertreviews-159/14936-live-review-combichrist-utrecht-2014
Aesthetic Perfection
https://www.flickr.com/photos/nandoonline/sets/72157646186252069/
Combichrist
https://www.flickr.com/photos/nandoonline/sets/72157646590969972/