Het optreden waar ik al een tijdje naar uitkeek was dat van Corvus Corax. Op 21 maart speelden Die Könige der Spielleute in poppodium W2 in Den Bosch waar ze hun nieuwste album “GIMLIE – Das goldene Zeitalter” presenteerden.
Het kan geen toeval zijn dat de Nederlandse band Cesair de avond mag openen. Zowel Crivus Corax als Cesair stonden twee jaar geleden op het Castlefest festival in Lisse. Toen wist Cesair een overtuigend optreden te verzorgen, vroeg in de middag, voor een klein publiek. Daar op die plek onderscheidde de band zich al van de soortgelijke pagan / folk bands door een evenwichtig geheel en professionele uitstraling. En zo staan ze ook op het podium in de W2. De muziek wordt wordt met overtuigend gemak gespeeld en de fragiele stem van zangeres Monique wordt nergens overstemd. Elk nummer heeft een verhaal wat door Monique kort wordt toegelicht – helemaal in lijn met wat je met deze muzikale folklore mag verwachten. Anders dan je zou denken wordt het nergens echt zoetsappig of zwaarmoedig. Het is opvallend hoe Fieke de accordeon en hurdy gurdy bespeeld. Het is alsof ze een is met het instrument. Maar ook de andere bandleden spelen met overgave waardoor Cesair zich toch wel als één van de beste Nederlandse pagan / folk bands mag noemen, zo niet dè beste. Niet voor niets krijgt Cesair nog de roep voor een toegift, iets waar maar weinig supporting bands gelegenheid voor krijgen.
Het was een genot om ze te zien en horen optreden.
De complete fotoset van Cesair:
http://concerten.nandoonline.com/index.php?linkset=review&id=447
Corvus Corax draait al heel wat jaren mee. Het album GIMLIE is door achttien albums voorgegaan waaronder meesterwerken zoals het Cantus Buranus. Met het voorafgaande album Sverker uit 2011 was Corvus Corax in de Noordse mythologie gedoken en daar zijn ze gebleven. GIMLIE vertelt van de tijd na de Ragnarök, de val van de Goden, en viert daarmee het begin van een nieuwe Era.
Zoals we van Corvus Corax gewend zijn is verschijnen de bandleden met imposante kledij en maskers: de opening van het optreden. Eenmaal ontdaan van de maskers ontvouwt zich een feestelijk en vrolijk optreden met doedelzak, fluit, trom, dans en drank. Soms wild en opzwepend, soms traag en zwaar. Maar altijd met drankgelag en een vrolijke noot. Anders dan een optreden op een groot podium zoals bij Castlefest in 2012, is de beleving in een zaal als de W2 intens en bijna persoonlijk. Er wordt mede uitgedeeld met een pollepel en een een slang waar een dubieus uitziende ‘tepel’ aan bevestigd is – tenminste, ik denk dat het mede is.
Het is bijzonder om te zien hoe het kleine podium geen enkel bewaar oplevert voor de vele bandleden. Ze dansen continu om elkaar heen waarbij de enorme bourdonpijpen van de doedelzakken niet alleen rakelings langs de lampen aan het plafond zwieren, maar ook over de hoofden van de mede-bandleden.
Niet alleen de nummers van het nieuwe album komen aan bod, maar ook van Sverker en natuurlijk het nummer Mille Anni Passi Sund waarin de echo van Draaf Dracula nog steeds in doorklinkt. Wanneer de introductie van de bandleden begint, zonder dat de muziek ook maar even stopt, is het duidelijk dat de avond ten einde loopt. Corvus Corax komt nog eenmaal terug het podium op voor een toegift, op dezelfde manier zoals ze ook begonnen zijn; gehuld in maskers. Daarmee eindigt een heerlijke en vooral geslaagde avond met muziek en dans.
De complete fotoset van Corvus Corax:
http://concerten.nandoonline.com/index.php?linkset=review&id=448
UPDATE (28 april 2014)
Het hele concert is gefilmd door de crew van de W2. Het concert is in zijn geheel te zien op youtube:
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=O9oNc6Q2LAg&list=PL2-ve7E7v1RCSAYKhYqNo3yfaWMn2YyWk]