De Duivelsberg en de Heksendans

Vandaag was het een dag vol regen; somber en nat. Op weg naar Deventer, waar ik een bruidsreportage moest afleveren, zijn we vlak bij Nijmegen op de Duivelsberg gestopt voor een (natte) wandeling.

De Duivelsberg, ook wel Wylerberg of Teufelsberg, genoemd, is een 76 meter hoge heuvel  op de grens van Ubbergen en Groesbeek in Gelderland, vlak bij Duitsland. Het natuurgebied beslaat ongeveer 125 hectare en is voornamelijk begroeid met loofbomen, vooral met de tamme kastanjes en beukenbomen.

Onder de bomen is het verschrikkelijk donker op een dag als deze. Met diafragma f/8 en ISO100 zijn al snel belichtingstijden van een seconde nodig. Onderbelichten is bijna een verplichting want de belichtingmeter begrijpt weinig van deze omstandigheden. Een statief is een pré, maar ook bescherming van de camera tegen de dikke druppels die door het bladerdek heen dringen.

Het mooie aan dit regenweer is de kleurenpracht in een oerbos als dit: het groen lijkt bijna in een eigen licht te schijnen en alles is nat glinsterend. Overal is beweging, en het geluid van de vallende druppels maakt deze wereld een magische plek.

Vandaag belandden we bij de leemkuil midden in het bos. Het is een plek vol verhalen en oude folkore. De kuil heeft de veelzeggende naam “De Heksendans.”
Ondanks dat staatsbosbeheer veel gekapt heeft is het een plek van adembenemende schoonheid, waar jonge varens aan de waterkant staan en een donkere bosrand de geheimen van het bos verbergt.

Het is een plek waar ik zeer zeker nog vaker te vinden zal zijn.