Vrieskou, vochtigheid en kans op rijp en mist. Dat zijn natuurlijk de prachtigste momenten die heel bijzondere foto’s kunnen opleveren. Hoe het precies uit gaat vallen is altijd weer een verrassing, en dat maakt het fotograferen zo leuk. Dit bericht gaat over een ochtend op de Strabrechtse Heide met de eerste tekenen van winter.
Het is niet moeilijk om in de winter voor dag en dauw op pad te gaan. De zon komt pas laat op, dus je hoeft er niet heel vroeg voor uit je bed. Maar je moet wel je warme bed inruilen voor een koude ochtend.
Toch is het geen straf om zo op een zaterdagochtend te ontwaken. In alle rust liepen we over de Strabrechtse Heide, waar de wereld langzaam van de diep blauwe kleur van het blauwe uurtje in de ochtendschemering veranderde naar de vurige kleuren van het gouden uurtje.
Daar bleef het niet bij. De kou en vochtigheid had de heide met een heerlijk wit laagje rijp bedekt. Een magische combinatie voor de landschapsfotograaf. Kleuren veranderden continu en verfden de wereld in de meest mooie tinten, tot ver na zonsopkomst.
Een rij met beelden van deze ochtend
Beelden kunnen alleen maar een indruk geven van de pracht van deze ochtend met de eerste tekenen van winter. Vanaf de vroege ochtendschemering in het blauwe uurtje, tot aan de zon aan de hemel heeft elk moment zijn eigen magie, zijn eigen sfeer gehad.
Hoewel de herfst altijd als een van de prachtigste jaargetijden wordt beschouwd, is de drempel naar het volgende seizoen, als de eerste tekenen van winter de ochtenden kleuren, net zo mooi of zelfs nog veel bijzonderder. Van mij mogen er nog veel meer van dit soort ochtenden komen.
Gebruikte apparatuur
- Canon EOS 5D mark III
- TS-E 24mm f/3,5L II
- EF 70-200mm f/2,8L II IS
- Gitzo GT3542LS met RRS BH-55 balhoofd
- Lee 0,6 en 0,9 soft GND
De Strabrechtse Heide; altijd mooi zomer én winter. Mooie serie weer.