De maansverduistering van 2019

Op 21 januari 2019 was er een totale maansverduistering. Deze maansverduistering van 2019 was voorlopig de laatste die in zijn geheel vanuit Nederland te zien is. De eerstvolgende totale maansverduistering is pas weer op 29 december 2029.  Wie deze gemist heeft moet dus nog even wachten.

Geschatte leestijd: 8 minuten

Het fotograferen van de maansverduistering op 21 januari 2019 (Nikon Z7 + FE24-70 @ 36mm | ISO3200 | f/8 | 8 sec)

Deze maansverduistering werd als heel bijzonder beschouwd. De afstand tot de Aarde was namelijk op zijn kleinst waardoor we over een supermaan konden spreken, net als de maansverduistering in 2015. Dit houdt in dat de Maan iets groter is, en heel wat helderder.

Bovendien konden we spreken over de zogenaamde Wolfmaan, de naam die de eerste volle maan in de maand januari krijgt. Tot slot wordt de geheel verduisterde Maan een bloedmaan genoemd. Samen levert dit de zo tot de verbeelding sprekende term superbloedwolfmaan op. Het grappige is dat een supermaan of wolfmaan niet in een foto te zien is. Dat betekent dat in de foto alleen de bloedmaan als dusdanig te zien en herkennen is.

De superwolfmaan komt op in de grote peel, op de avond voor de maansverduistering. Het laatste zonlicht zet de berk in een prachtig licht. (Nikon Z7 + AFS 70-200 @ 200mm | ISO125 | f/8 | 1/60)

Veel fotogenieke momenten

Alle ogen waren natuurlijk op de vroege ochtend van 21 januari gericht, wanneer de Maan rond 3:35 uur in de schaduw van de Aarde zou “verdwijnen”, zeker omdat de weersvoorspellingen ook erg gunstig waren.

In de avonden voorafgaande aan dit moment liet de Maan nog meer moois zien, wat in zekere zin nog fotogenieker was dan de bloedmaan zelf. Op de avond van 19 januari scheen het licht door ijzige wolken waardoor een prachtige felle 22° halo ontstond. Op de avond van 20 januari zorgden voorbij drijvende wolken voor prachtige lichtbrekingen wat iriserende wolken genoemd wordt; prachtige regenboogkleuren in kringen rond de heldere superwolfmaan.

Een halo rond de Maan. Een panorama van 3 opnamen (Canon EOS 5D mark IV + Laowa 12mm | ISO800 | f/2,8 | 15sec)
Iriserende wolken rond de Maan (Nikon Z7 + AFS 70-200 @ 195mm | ISO4000 | f/4 | 1/50 + aparte opname voor de volle maan – samengevoegd in Photoshop

De Maansverduistering van 2019

Voor de maansverduistering – de superbloedwolfmaan – had ik een plekje aan het Meerbaansblaak in de Groote Peel uitgezocht. Daar stond ik klaar met drie camera’s om de verduistering vast te leggen; een camera met groothoek voor een timelapse, een camera met telelens voor de detail opnamen, en een camera voor diverse andere opnamen. Genoeg om de vijf uur bezig te blijven.

Een reklame boodschap

Wat ik helaas niet had was een werkend hittelint om de timelapse camera te beschermen tegen condens en ijsvorming op de lens. Maar door de lage temperaturen, die daalden tot -9°C was de lucht gelukkig erg droog en kon ik het redelijk redden met een periodieke poetsbeurt van de frontlens. Toch heeft dit enkele frames voor de timelapse gekost, net als enkele opnamen waarbij het beeld was mistig is geworden.

Canon EOS 5D mark IV met EF16-35L III voor de timelapse. Een impresse in de vroege ochtend vlak na de verduistering, voor de Maan achter de horizon verdween.  De lage temperatuur heeft de wereld met een laag ijs bedekt, inclusief de camera.
Maansverduistering fotograferen met de Nikon Z7, die ik voor een review in bezit had. Zo zag de camera er die ochtend uit. De handgrip is vrij van ijs omdat ik deze regelmatig vastgehouden heb.

Niet helemaal volgens planning

Ondanks de voorbereidingen verliep het fotograferen niet helemaal zoals ik graag gezien had, maar dit mocht de pret niet drukken. Het was immers niet de eerste maansverduistering die ik aan het fotograferen was dus de noodzaak om dit niet te missen was er niet. Immers, heb je een verduistering gefotografeerd, dan is de tweede hetzelfde, en de derde… en de vierde…

Vorig jaar was er ook een verduistering, waarvan we het laatste deel konden zien en welke ik ook al gefotografeerd had. En nog altijd staat de verduistering van 2015 vers in het geheugen, waarvan ik een prachtige timelapse had gemaakt. En voor 2015 had ik ook al twee verduisteringen gefotografeerd (2007 en 2008).

Maar hoewel niet alles volledig naar wens verliep heb ik toch een paar leuke resultaten die ik kan laten zien.

De echte fotogenieke momenten

Hoe mooi de verduistering ook was, de Maan werd pas echt fotogeniek na de verduistering, toen ze in de schemering vlak boven de horizon boven een met ijs bedekte wereld schitterde, gehuld een opkomende nevel die het ijzige landschap verzachtte. Een prachtig einde van deze – voorlopig laatste – bloedmaan. Oh nee, het was de superbloedwolfmaan.

De superwolfmaan, vlak na de maansverduistering in de ochtendschemering, met een vliegtuig voor de Maan (Canon EOS 1Dx + EF100-400L II @ 400mm | ISO1600 | f/8 | 1/5sec)
Ondergaande superwolfmaan tijdens een mistige ochtend (Canon EOS 1Dx + EF100-400L II @ 400mm | ISO640 | f/5,6 | 1/160sec)

Wil je meer weten over het fotograferen van de Maan? Bestel dan mijn e-book In het Maanlicht.


Apparatuur

  • Canon EOS 5D mark IV
  • Canon EF 16-35mm f/2,8L III
  • Gitzo GT3542LS systematic met RRS BH55 balhoofd
  • Canon EOS 1Dx
  • Canon EF 00-400mm f/4-5,6L II
  • Gitzo GT2443L mountaineer met Markins M10 balhoofd
  • Nikon Z7
  • Nikon Z 24-70mm f/4.0 S
  • Gitzo GT1555T traveller met Gitzo GH1382TQD balhoofd

Advertentie
adsense
Abonneer
Laat het weten als er
guest

2 Reacties
Nieuwste
Oudste
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Jack Verstappen
Jack Verstappen
5 jaren geleden

Hoi,
Een mooie blog en foto’s van deze maansverduistering.
Het was koud hé 🙂
Grtz