Een avond op de Stippelberg

Met alle bruiloften die ik de laatste maanden heb gefotografeerd is het wandelen in de natuur er een beetje bij ingeschoten. De weersomstandigheden hebben ook niet mee gezeten. Saaie grijze dagen en veel regen maakte het weinig interessant om ‘s-avonds na het werk erop uit te trekken. Tegelijkertijd hebben de grillige weersomstandigheden veel mooie momenten opgeleverd die ik allemaal gemist heb door al die mooie bruidsreportages.

Afgelopen donderdag zijn we toch even naar de Stippelberg gegaan om te wandelen. Natuurlijk is ons ‘even‘ altijd meer dan een paar uur, tot ver in de schemering, zodat de avond voorbij is als we thuis komen. Vandaar dat dit bericht over onze wandeling op de Stippelberg nu pas online is gekomen.

Ik had deze wandeling niet meer aan bod laten komen als het niet een bijzondere wandeling was geweest. Rondom ons waren de regenbuien aan de horizon te zien. Het was dus een kwestie van wachten voor er een bui over ons heen kwam. Voor het zover was kreeg de zon nog even vrij spel. Niet erg lang, maar voldoende om het bos prachtig te verlichten. Vooral de jonge dennenbomen (Weymouthden, Pinus strobus) staken prachtig af tegen het licht van de laagstaande zon.

Het duurde maar even, daarna trokken er donkere wolken voor de zon. Een half uur later begon het een beetje te regen en al snel werd dat een fikse bui. Gelukkig hadden we een prachtig eikenbos dat ons beschutte voor de meeste regen, die uiteindelijk in bakken naar beneden viel. Dit is het voordeel van wandelen in een bos. Er is veel natuurlijke beschutting.

Doordat de regenbui van het West naar Oosten trok kreeg de zon nog heel even de gelegenheid om onder de wolken door te schijnen, net voor zonsondergang, en recht op de regenwolken waar we vrij zicht op hadden. En jawel: dat leverde een regenboog op. Niet bijzonder fel, maar onmiskenbaar.

Na de regenbui zijn we terug naar de auto gelopen met de hoop nog enkele reeën of zwijnen te zien. Die zwijnen bleven verborgen, maar de reeën niet. Op verschillende plekken zagen we ze rondstruinen, springend over paden of verborgen tussen de dichte begroeiing. Vlak voor we het bos uit waren troffen we een ree aan dat uit een vennetje aan het drinken was. Met nog nèt voldoende licht om een foto te maken heb ik dit dier vast kunnen leggen (f/2,8 – ISO1600 – 1 stop onderbelicht- 1/30sec). Een prachtig moment als afsluiting van een fijne wandeling.

De komende weken heb ik iets meer tijd en hopelijk zit het weer mee om nog enkele keren vroeg op de avond een rondje over de Stippelberg te wandelen. Hopelijk treffen we dan ook een keer de zwijnen die er zitten.