Een bezoek aan het Hallerbos

Het Hallerbos. Een klein stukje bos vlak onder Brussel bij het dorpje Halle, dat bekend is om de Wilde Hyacint (Hyacinthoides non-scripta, ook bekend als de Boshyacint). Elk jaar trekt het bos eind april, begin mei een groot aantal bezoekers die het paarse tapijt van bloemen komt bewonderen. En ook fotografen. Heel veel fotografen. Dit blogbericht gaat over ons bezoek aan het Hallerbos.

Geschatte leestijd: 8 minuten

Vorig jaar hebben we voor het eerst een bezoek gebracht aan dit bijzondere stukje bos en hoewel het niet in de planning was om dit jaar te gaan, ben ik op Goede Vrijdag toch meegegaan voor een fototrip naar de Boshyacinten van het Hallerbos.

Lees mijn blogbericht over het vorige bezoek
De boshyacinten in het Hallerbos

De afgelopen jaren is de populariteit van het Hallerbos zo toegenomen dat er delen afgesloten zijn. Overal staan bordjes die de bezoekers (en vooral fotografen) erop wijzen dat het verboden is om buiten de wandelpaden te treden.

Een bezoek aan het Hallerbas voor dag en dauw

Het mooiste moment is natuurlijk vroeg in de ochtend. Zonsopkomst is in deze tijd van het jaar iets na half zeven dus dat betekent op tijd vertrekken. De weersverwachtingen gaven niet veel uitsluitsel over hoe de dag zou beginnen, maar een heldere lucht gaf goede hoop op een mooi begin van de dag.

Door het heuvelachtig terrein duurt het even voor de zonnestralen daadwerkelijk door het bos vallen. Dit geeft genoeg tijd om een geschikte plek op te zoeken. Onze keuze viel op het Tranendal, misschien wel het mooiste deel (en vooral drukste deel) van het bos. We waren niet de eersten. Zoals verwacht waren meer fotografen voor dag en dauw op pad gegaan.

Door de overweldigende hoeveelheid bloemen is het zoeken waar je moet beginnen. In het wilde weg gaan fotograferen heeft weinig zin. Maar een witte variant valt direct op in die zee van paarse hyacinten. Dat is een mooi onderwerp om mee te beginnen.

Een doel om te fotograferen

Het doel dat ik mezelf gesteld had tijdens het bezoek aan het Hallerbos was eenvoudig. Niet alleen maar landschapsfoto’s maar de sfeerbeelden van de bloemen, met het bos zichtbaar aanwezig in de foto. Misschien een eenvoudig doel, maar het kan moeilijk uitvallen.

Als dan eindelijk de zon door het bos begint te schijnen gaat de tijd zo snel dat je het gevoel hebt dat er haast geboden is om al die foto-ideeën te kunnen uitvoeren.

Er lopen redelijk wat fotografen rond, maar minder dan ik gevreesd had. Bijna allemaal staan ze het bos te fotograferen, met hun camera hoog boven het bloemenbed op statief. Hoewel ik zeker een aantal van de klassieke Hallerbos-foto’s heb gemaakt, ben ik al snel door de knieën gegaan en heb liggend op de grond de bloemen van dichtbij gefotografeerd.

Het harde zonlicht

Al snel staat de zon te hoog voor en is het warme, zachte licht verdwenen. Maar het bos filtert het harde licht van de zon waardoor de fotomomenten blijven duren. Het spel van licht en schaduw levert mooie gelegenheden op om te blijven spelen met onscherpte en scherptediepte.

Langzaam maar zeker wordt het ook drukker in het bos: wandelaars, joggers en zeker ook fotografen die niet zo vroeg hun bed uit wilden. Doordat het niet toegestaan is om dieper het bos in te gaan wordt ook voorkomen dat er overal mensen tussen de bomen te vinden zijn. Het geeft iedereen de gelegenheid om landschapsfoto’s te maken van een bos waar ‘niemand’ is. Toch blijf ik voornamelijk de details opzoeken; dicht bij de grond of op de grond terwijl de anderen van bovenaf het bos vast leggen.

Ook andere bloemen

Door de grote hoeveelheid boshyacinten vallen de overige bloemen in het bos bijna niet op. Bosannemoon (die een paar weken eerder het bos wit deed kleuren) en daslook (heel wat zeldzamer) zijn bekenden in het bos. Maar ook de Akkerhoornbloem bloeit zij aan zij met de hyacinten. De meeste mensen lopen hieraan voorbij en hebben alleen maar oog voor de zee van paars aan de andere kant van het pad.

Rond de klok van half elf is het zo druk geworden dat de rust helemaal verdwenen is. Het is dan tijd geworden om weer op weg naar huis te gaan. Zo eindigt een bezoek aan het Hallerbos, hoewel we goed weten dat we maar een klein stuk van het bos gezien. Ongetwijfeld zijn nog veel meer mooie plekken zijn. Misschien volgend jaar.

Alle foto’s van het Hallerbos op flick-r: 
http://www.flickr.com/photos/nandoonline/sets/72157633402070441