Een Canon EF 100mm f/2,8 macro

Afgelopen weekend heb ik een tweedehands macro objectief gekocht. Speciaal voor Hetwie, die graag de bloemetjes op de foto zet. Ooit heb ik geroepen dat àls er een macro objectief komt, het een EF 180mm f/3,5L macro zou worden. Bij de introductie van Canon’s nieuwe EF 100mm f/2,8L IS macro objectief begon ik te twijfelen.

Omdat macro fotografie geheel nieuw is heb ik uiteindelijk besloten om voor de ‘oude’ EF 100mm f/2,8 macro te gaan. Geen ‘L’ objectief, geen rood randje er omheen, geen beeldstabilisatie, maar wel een verschrikkelijk mooie lens die uitstekend op mijn oude EOS 20D past die door Hetwie gebruikt wordt. En niet in de minste plaats een objectief dat niet zo verschrikkelijk duur is als die nieuwe 100mm macro of de 180mm macro van Canon.

Hoewel het een objectief is dat in eerste instantie niet voor mezelf bestemd is, geeft het een mooie gelegenheid om ook zelf eens te gaan experimenteren. De theorie van een beeldweergave van 1:1 is leuk om te lezen, maar wat het precies inhoud, en hoe een dergelijk objectief werkt is iets waar ik geen ervaring mee heb. De ‘niet-macro’ objectieven die ik heb kunnen niet dichtbij waardoor een klein onderwerp ook altijd klein in beeld zal blijven. Door gebruik te maken van mijn EF 25mm tussenring kan die afstand kleiner gemaakt worden zodat het onderwerp er groter op komt te staan, maar nog altijd geen 1:1 verhouding.
De manier hoe deze EF 100mm f/2,8 werkt is totaal anders dan wat ik gewend ben. Met een minimale scherpstelafstand van een luttele 31cm op 100mm wordt die kleine wereld ineens heel erg groot. De EF 135mm kan bijvoorbeeld niet dichterbij dan 90 centimeter.

In de tuin staat een dwergmispel (Cotoneaster) waarin het afgelopen weekend een grote hoeveelheid bijen en hommels op af zijn gekomen. Die bedrijvige beestjes zijn weer weg. Vandaag vond ik echter een klein veertienstippelig lieveheersbeestje (Propylea quatuordecimpunctata) dat niet meer dan 5 millimeter groot is. In de bovenstaande foto is dat kleine insect precies in het midden te zien. Deze foto is gemaakt met een EF 35mm f/1,4L objectief op minimale scherpstelafstand (30 cm). De onderstaande foto is met het 100mm macro objectief gefotografeerd.

Het vergelijk is misschien niet helemaal eerlijk omdat ik twee verschillende brandpunten heb gebruikt. Toch laat het duidelijk zien wat de mogelijkheden van een macro objectief zijn. Niet vergeten: dat kleine insect is maar 5 millimeter groot. De foto’s zijn niet gecropt.

Een nadeel van een macro objectief is de geringe scherptediepte. Dat kan hele mooie effecten geven, maar het is vaak toch nodig om het diafragma in de richting van de f/8 te draaien. En dan nog is de minste beweging voldoende om je onderwerp uit het scherptegebied te laten schieten. Een statief is dus zeker aan te raden.

Natuurlijk heb ik nog wat meer foto’s met het objectief gemaakt en ik kan zeggen dat het leuke mogelijkheden gaat bieden. Ten minste, als ik dit macro objectief nog een paar keer van Hetwie mag lenen.