Een dagje Hautes Fagnes (B)

Al heel lang heb ik het verlangen gekoesterd om een dagje te gaan fotograferen in de Ardennen. Op de Hoge Venen, om precies te zijn. Veel collegae fotograferen laten prachtige beelden zien van een mooi en divers gebied, doorweven met speelse beken vol wild water. Vorig jaar zijn we al eens meegenomen naar Vallée de la Hoëgne, hoewel ik destijds niet besefte dat dit prachtige riviertje onderdeel uitmaakt van het gebied. Onlangs was er dan eindelijk het moment dat ik een dagje op verkenning ging in dat illustere natuurgebied met de naam Hautes Fagnes.

Het moment was niet willekeurig gekozen. Want hoewel er zo nu en dan een flinterdun laagje sneeuw over Noord Brabant neerdaalde, lag er op de Hoge Venen een aangenaam pak sneeuw. Met drie locaties in gedachten ben ik op pad gegaan en stond ik vlak na zonsondergang op de plek die ik met de hulp van wat adviezen uitgekozen had. Behalve op de grond lag er ook sneeuw op de bomen, takken en struiken. Een idyllisch winterlandschap waarvan we er in Nederland niet zoveel van zien. Helaas, want de Hoge Venen is toch ruim anderhalf uur reizen.

Ik moet bekennen dat ik daar in eerste instantie een beetje verloren stond rond te zoeken. Welke richting, welk pad en vooral: hoe ver. Op goed geluk ben ik de bossen in gelopen en zoekend naar de interessante wandelpaden. De weg zoeken was moeilijk doordat de paden helemaal verborgen gingen onder het dikke pak sneeuw. Behalve de brede, duidelijke paden door het gebied die ik uiteindelijk maar ben gaan volgen. En zo ben ik bij het riviertje de Getzbach beland, een waterloop die speels haar weg tussen de bomen en heuvels door zoekt op weg naar het stuwmeer van Eupen. En daar bij dat riviertje vond ik precies waar ik onwetend naar op zoek was: natuurlijk gevormde ijs sculpturen.

 

De dag die ik gekozen had bleek een goede te zijn. De ochtend was perfect met een fijne blauwe lucht, prachtige wolken en zonlicht dat een aangenaam lichtspel speelde in de bossen rond het riviertje. Het landschap vroeg eenvoudig om gebruik van een teleobjectief, maar op sommige momenten was zelfs mijn 17mm groothoek niet voldoende. Dit was het moment dat de shift-functie van mijn TS-E objectief perfect van pas kwam, zoals in de bovenstaande foto te zien is: er staat bijna 4x zo veel op de foto dan ik met een 17mm alleen voor elkaar zou kunnen krijgen. En bovendien zonder de vertekening die kenmerkend is voor extreme groothoek. De kromming die in mijn foto te zien is, zijn de natuurlijke rondingen van de heuvels waar ik tussenin stond, en waar ik weer overheen moest op weg naar de auto voor de volgende locatie op mijn lijst.

De Hoge Venen heeft haar naam niet voor niets. Er is veen te vinden, zelfs op deze hoogte. Dit veen wilde ik natuurlijk ook zien; een uitgestrekte vlakte bedekt in sneeuw. Een paar kilometer verder ligt het Im Platten Ven en het Brackven waar ik overvallen werd door een felle opkomende sneeuwbui die de wereld totaal veranderde. Plotseling was de blauwe hemel die ik vanuit het bos gezien had verdwenen en hing er een grijs wolkendek waar de neerslag geen keuze kon maken tussen sneeuw en hagel. En toch was dat wolkendek dun en twijfelachtig want de zon wist er toch nog door te dringen. Prachtig licht, dramatisch en indrukwekkend, met een prachtig landschap Dat alleen over knuppelbruggetjes te bewandelen is.

Tijdens mijn wandeling over de bruggetjes kwam ik al snel tot de conclusie dat er een reëel gevaar was om van het pad te geraken. De sneeuw lag zo hoog dat de bruggetjes nauwelijks te zien waren en menig keer stapte ik naast de planken, die op sommige plekken niet breder bleken dan 30 cm. Het resultaat was een vermoeiende tocht over het gebied, mede omdat uiteindelijk een dik wolkendek over het land viel waardoor alle contrast verdween in het egale licht. Alleen door andere dappere wandelaars, die mij waren voorgegaan, kon ik het pad grotendeels volgen. Kunnen jullie het pad en de knuppelbruggetjes in de onderstaande foto’s vinden?

      

De bewolking en de bijzondere en vooral avontuurlijke wandeltocht over het Im Platten Ven leverde een aantal bijzondere vergezichten op die erg moeilijk te fotograferen bleken. Toch leverde juist dit uitdagende landschap twee foto’s op waar ik erg content mee ben, en waarvan er eentje enige discussie onder de collegae (hobby)fotografen heeft opgeleverd, mede door compositie, mede door de keuze van het behouden van de cyaan tint die veel van de sneeuwfoto’s die ik maak kenmerkt.

Of de sneeuw wit moet zijn in de foto of niet, dat is een punt van discussie. En misschien smaak. Wat het ook is, ik ben ervan overtuigt dat sneeuw wit is en werkt als een prachtig reflectiescherm dat het licht van de lucht reflecteert, en dus ook de kleur van het licht. Voor mij is dit een realistische weergave van het licht en hoe de sneeuw eruit ziet of kan zien, en ik heb een prettig gevoel bij wat deze tint teweegbrengt in de foto’s.

Vermoeid maar voldaan heb ik mijn route over de bruggetjes op het Im Platten Ven voltooid. En nog mooi op tijd om als ten slotte een snel bezoekje te brengen aan Vallée de la Hoëgne, dat op niet meer dan een dertig kilometer afstand lag. Dertig kilometer met de auto omdat ik om het gebied heen moest. Hemelsbreed is het misschien niet meer dan 10 kilometer. Tegen de tijd dat ik arriveerde begon de schemering de dag al te kleuren. Vermoeid na de vele uren door de sneeuw wandelen ben ik maar een half uurtje stroomopwaarts gegaan waar ik een van de prachtige stroomversnellingen vond die dit riviertje biedt. Ook daar trof ik ook, zoals verwacht, een mooi spel van natuurlijke ijs sculpturen aan. Maar het water van de Hoëgne was grauw en bruin van de modder die het onderweg naar beneden verzameld had.

        

Daarna was het alweer tijd om terug naar Nederland te reizen. Met op mijn geheugenkaart minder foto’s dan ik verwacht had te maken. Niet meer dan 222 foto’s waarvan een aantal panorama’s en enkele belichtingstrapjes. Hoe mooi het landschap op de drie plekken die ik bezocht heb ook was, ik ben gelukkig niet alleen maar aan het fotograferen geweest. Ik heb gepoogd om de composities doordacht te maken en eerder geen foto te maken als het me niet aan stond, dan toch maar die knop in te drukken. Maar het was ook nog een verkenningstocht in dit prachtige gebied waar veel te zien is. Ik zou graag weer terug gaan, of er nu sneeuw ligt of niet. Het is een mooi voornemen voor dit jaar: de Hoge Venen verkennen.

De foto’s van dit gebied zullen verzameld worden in een speciale groep op mijn flick-r site: https://www.flickr.com/photos/nandoonline/sets/72157650264146190