Een dagje in de provincie Zeeland

Een dagje in de provincie Zeeland. Dat stond al een tijdje op de planning. Met in gedachten een aantal beelden die ik graag wilde maken zijn we gegaan. Uiteindelijk heb ik die beelden niet gemaakt, maar ben ik na een hele lange dag thuis gekomen met een aantal foto’s waar ik zeer zeker heel blij mee ben. In dit bericht vertel ik je over deze mooie dag fotograferen in de provincie Zeeland.

Geschatte leestijd: 7 minuten

Zeeland ligt voor mij niet dichtbij. Het is minimaal anderhalf uur reistijd en als het plan is om ongeveer een uur voor zonsopkomst ter plekke te zijn – in dit geval de Zeelandbrug bij Colijnsplaat – betekent dit (heel) vroeg opstaan.

In de dagen daarvoor hebben we via Google Maps en de site photoephemeris.com de plekken uitgekozen waar we naar toe wilden (ik ben namelijk niet alleen op pad geweest), om niet helemaal stuurloos door de provincie te dwalen. Een ding wisten we tevoren: fotograferen kost tijd dus het is simpelweg niet mogelijk om op één dag veel locaties te bezoeken. Zoals gezegd, de start was bij de Zeelandbrug, het immense bouwwerk dat de 5 kilometer brede Oosterschelde overbrugt.

Lange sluitertijden bij de Oosterschelde

Opnames met een groothoek objectief zijn de bijna klassieke opnames die door iedereen van de brug gemaakt worden. Het is dan ook een prachtig gezicht hoe de bijna 100 meter lange overspanningen tussen de pijlers zichzelf herhalen tot aan de horizon.

Maar op zoek naar een ander soort foto’s ben ik overgestapt naar een telelens. En die beelden laten de brug in een heel ander perspectief zien. Net zo indrukwekkend, zo niet indrukwekkender. Het zachte nevelige ochtendlicht leverde twee foto’s op waar ik erg trots op ben.

Naar de Oosterscheldekering

Er zijn ontzettend veel leuke plekken aan de oever van de Oosterschelde waar het water tijdens eb hele stukken laat droogvallen. Erg veel interessante foto’s heeft dit echter niet opgeleverd. Natuurlijk is een dagje in de provincie Zeeland niet compleet zonder een bezoek aan Neeltje Jans. Daar wist ik weer enkele leuke foto’s te maken. Vooral het water, dat met grote snelheid door de sluizen van de Oosterscheldekering heen kolkte, leverde een dankbaar onderwerp op. Maar natuurlijk ook de rustige lagunes van Neeltje Jans, waar een van de machtige overgebleven pijlers hoog boven het water uitsteekt.

Het einde van een dagje in de provincie Zeeland

Voor zonsondergang hadden we op ons dagje in de provincie Zeeland een plekje uitgekozen aan het Noordzeestrand van Oostkapelle. We waren op zoek naar de rijen paaltjes die vanaf het strand de zee in steken. Die paaltjes kunnen een mooi onderwerp zijn voor de landschappen bij ondergaande zon, zo was het idee.

De paaltjes hebben we gevonden en de zonsondergang leverde ook een mooi tafereel op. Maar de mooiste beelden bleken voor mij toch de foto’s zonder die rijen paaltjes. De leegte, de patronen in het zand, de lichtstralen, dat had de grootste aantrekkingskracht van dit einde van de dag op het strand van Walcheren.

Landschappen met een teleobjectief.

Van alle foto’s die ik deze dag gemaakt heb aan het water, bleek het gebruik van het teleobjectief de mooiste beelden op te leveren. Precies zoals de foto’s van de Zeelandbrug in het begin van mijn blog. In het licht van de opkomende zon maakte ik al een foto van een vissersboot op de Oosterschelde in de heerlijke sfeervolle stijl waarvan ik zo gecharmeerd ben.

Maar ook tijdens zonsondergang aan zee, waar de uitgestrektheid misschien nog wel benadrukt wordt door de minuscule aanwezigheid van de mens, maakte het gebruik van het teleobjectief het mogelijk om dat fijne laatste sfeervolle licht van de dag te vangen. Is de zee in groothoekopnames nog maar een dun streepje op de foto, zo krijgt die enorme watervlakte plotseling de overhand bij de telelens.

Na zonsondergang bleek de terugweg naar de auto nog bijna een uur te kosten, waarna twee uur reizen ons uiteindelijk terug bracht naar huis. Uiteindelijk heeft het dagje fotograferen in de provincie Zeeland 19 uur geduurd, inclusief reistijd. Het is niet gek dat ik erg moe was na thuiskomst. Moe maar voldaan.