Een dagje op de Maasvlakte

Met alle opdrachten, reviews, weersomstandigheden en natuurlijk de korte dagen was het er bijna niet meer van gekomen om er echt weer eens op uit te trekken. Daarom keek ik erg uit naar een dagje fotograferen aan het strand. De keuze was gevallen op de Maasvlakte, een gebied dat ik eigenlijk alleen maar associeerde met industrie. Dit blogbericht gaat over een dagje op de Maasvlakte.

Er was me wel eens verteld over de stranden die er op de Maasvlakte zijn, maar daar had ik me nog geen voorstelling van kunnen maken. Als je dan de Maasvlakte op komt rijden zie je overal de petrochemische industrie, enorme scheepskranen en windmolens. En soms zie je tussen al die indrukwekkende installaties schepen liggen. Vooral als het nog donker is, is het één grote kermis van verlichting.

Voor dag en dauw op het stand bij de Zandwacht

Uiteindelijk waren we dan op het punt beland waar de auto geparkeerd kon worden, vlak bij een kunstwerk op het duin dat “Zandwacht” genoemd wordt. Volgens het navigatiesysteem stonden we midden in zee, maar gelukkig zat daar nog een heel grote zandvlakte tussen.

In de ochtendschemering keken we uit op een bijna ongerept stuk strand, leeg en uitgestrekt. En met de rug naar de duinen en al die industrie van de Maasvlakte leek het een uitgestrekt en ongerept gebied. Het is onvoorstelbaar dat dit prachtige stukje zee en strand een door mensen aangelegd gebied is.

Het probleem met fotograferen op plekken waar je onbekend bent, en waar je het begin van de dag op de foto wilt zetten, is het zoeken naar een geschikte plek. Er is te weinig tijd voor. Dan heb je ook nog het eeuwig veranderende gebied tussen water en land, waar eb en vloed het landschap continu beïnvloeden.

Poelen met water, patronen in het zand, zandbanken die het ene moment toegankelijk zijn en het andere moment door water ingesloten worden. Er komt dus wel een beetje geluk bij kijken. Maar met één ding hadden we sowieso geluk: een prachtige lucht met heerlijke kleuren.

Een utopia voor de landschapsfotograaf

Het licht verandert tegen zonsopkomst met de seconde, net als het landschap met de opkomende vloed. De beweging van het water is prachtig om vast te leggen, zeker met de langere sluitertijden die in de schemering nodig zijn. Onder deze omstandigheden voegt die beweging toe, zeker als de lijnenpatronen in de compositie meewerken. Het is wel oppassen dat die sluitertijden niet te lang worden waardoor het wateroppervlak volledig verstoken raakt van enig detail. De tijd vliegt voorbij maar je zou willen dat je hier uren de tijd voor had.

Wil je meer weten over de juiste belichtingstijd voor lange sluitertijden?
Lees dan mijn artikel Hoe kies je het juiste grijsfilter voor jouw foto?

En dan breekt het moment aan dat de zon boven de horizon komt. Da is altijd een prachtig gezicht, en misschien wel het meest gefotografeerde moment ter wereld. De neiging om dit vast te leggen met groothoek is altijd aanwezig. Maar zoals altijd komt die zon toch weer kleiner op de foto dan je zou willen.

De zon groter in beeld kan natuurlijk met een tele objectief, maar dan is er weer te weinig van het prachtige landschap zien. Persoonlijk vind ik de schemering mooier om te fotograferen, dat geeft toch altijd weer meer voldoening. Maar als de reflectie van het zonlicht in het water zichtbaar is wordt het toch heel aantrekkelijk om die zonsopkomst vast te leggen. Niet de opkomst van de zon zelf, maar als landschap met de zon als onderdeel ervan.

Meer over creatief gebruik van je brandpunt in landschapsfotografie lees je in mijn blogartikel
Creatief gebruik van brandpunt in je fotografie

Als de dag is aangebroken

Wanneer de zon dan hoger boven de horizon is gekomen, en de kleuren van de schemering verdwenen zijn, is de dag werkelijk aangebroken. Er wordt vaak gezegd dat het licht dan niet mooi meer is, dat het te hard is. Ik denk dan, het is gewoon ander licht dat een ander soort foto oplevert. Maar in de wintertijd, een paar weken voor de kortste dag van het jaar, komt de zon nooit hoog boven de horizon en hebben we eigenlijk de hele dag door lange schaduwen en strijklicht.

In dit daglicht ben ik gaan zoeken naar patronen in het landschap, dat snel veranderde in het opkomende tij. Een ideaal moment voor het gebruik van een extreem grijsfilter,  de Lee Big Stopper, om de beweging van het water vast te leggen en de overdaad aan details van het woelige water te egaliseren. Het levert een rustiger beeld op waarbij je als het ware het verstrijken van de tijd in een foto kan vangen.

Het lijkt wel een spel. De prachtige patronen in het zand, de zandbanken. Je kunt er niet op uitgekeken raken. Maar het is oppassen geblazen want je raakt zo makkelijk verdiept in het fotograferen dat het opkomende water je plotseling ingesloten heeft. In deze vlakke omgeving gaat dat heel erg snel want soms lijkt het alsof het water uit het zand omhoog rijst. Als je door een watergeul heen loopt merk je pas hoe snel het water stroomt en weet je dat het geen moment te vroeg is om het hogerop te zoeken.

Lucht en reflecties

Met het water kwamen ook de wolken opzetten. Dan is een ondiep nat stuk zand voldoende om het verschil tussen lucht en land te laten verdwijnen. Als je daar loopt is het bijna magisch; boven en beneden zijn een geheel geworden en je staat letterlijk tussen de wolken.

Na ruim vier uur op dit stuk strand gaan we terug naar de plek waar het deze ochtend begon. Het kunstwerk op het duin is een mooi referentiepunt. Dat geld ook voor de industrie, waarvan we gedurende de ochtend niet eens bewust zijn geweest. Zo blijkt de Maasvlakte toch een prachtig stukje kunstmatig aangelegde natuur /strand waar je even de tijd kunt verliezen.

Gebruikte apparatuur

• Canon EOS 1Dx
• EF 24-70mm f/2,8L
• EF 70-200mm f/2,8L
• Gitzo GT3542LS Systematic met RRS BH-55 balhoofd
• Lee Landscape Polariser
• Grijsverloopfilter Lee 0,9ND, 0,3 – 0,6 – 0,9ND soft gradient
• Lee Big Stopper