Ik kreeg de gelegenheid om een ochtend aan de waddenkust van Groningen te zijn. Het was vroeg op staan, en ik had weinig voorbereidingen gedaan. Min op meer op goed geluk. Het was afwachten hoe de bewolking zou zijn, maar ik bleek geluk te hebben. Dit is een kort foto verslag van een ochtend op het Groninger wad.
Geschatte leestijd: 7 minuten
Er stond een bijeenkomst van reisleiders op de agenda, helemaal in de provincie Groningen. Het zou het gekkenwerk zijn om niet van de gelegenheid gebruik te maken om bij het wad te fotograferen.
Alles overlaten aan het toeval
Het voelt een beetje aan alles overlaten aan het toeval. De afspraak stond vast, en daarmee ook het moment dat ik ter beschikking had om het wad te fotograferen. Een ochtend op het Groninger wad, waar ik nog nooit eerder geweest ben.
De plek heb ik uitgezocht via Google Maps, een beetje op goed gelukt, zo dicht mogelijk bij de overnachtingsplaats die ik uitgekozen had. Vanuit dat punt had ik uitzicht op de industrie van Eemshaven, opvallend verlicht in de donkere uurtjes voor de ochtendschemering.
De locatie die ik uitgezocht had was een gok, en het was afwachten hoe de weersomstandigheden zouden zijn. In de avond trok er nog een onweersfront voorbij, maar helaas was er weinig bliksem. Hoewel ik nog even op pad ben gegaan, bood deze bui geen fotomogelijkheden.
Vroeg in de ochtend, voor dag en dauw
Toen ging de wekker, om 4:30 uur in de ochtend. Het land was nog helemaal in rust en in het donker gehuld. Ik voelde me even helemaal alleen in een uitgestorven wereld terwijl ik rustig naar het uitgekozen punt aan de waddenkust reed.
Ver op het wad was het Duitse eiland Borkum te zien, waar de vuurtoren elke paar seconden twee keer het licht rond strooide. Nog verder weg was het vasteland van Duitsland te zien. Dit moest het strand Norden zijn, als ik het goed op de kaart heb gezien.
Veel hoop op een mooie zonsopkomst had ik niet, maar het was heerlijk om in de stilte van de ochtend bij het uitgestrekte wad te staan. Ik blijf het het zo jammer vinden dat dit niet dichter bij huis is. Van de andere kant maakt juist die grote afstand een ochtend als dit extra bijzonder.
Als de zon verschijnt
Even dacht ik dat een smalle rode band in de wolken het enige zou zijn van wat ik van de zonsopkomst zou zien. Het wolkendek aan de horizon leek gewoonweg te dik. Maar onverwachts doemde de zon toch nog op als een zwakke rode schijf in een vreemd gekleurde lucht. De wolken bleken het zonlicht voldoende te temperen zodat het geen oogverblindend lichtpunt werd.
De plaats die ik uitgezocht had was niet de meest fotogenieke plek, maar voldoende voor een aantal sfeervolle foto’s van deze ochtend op het Groninger wad. Het was de moeite waard om zo vroeg op te staan en bij terugkomst stond het ontbijt al op me te wachten.
Galerij
Hier volgen de foto’s die ik tijdens deze ochtend heb gemaakt. Een heerlijk ontwaken bij het Groninger wad. Ik zou zo weer terug gaan als het mogelijk was. Genieten je met mij mee?
Gebruikte apparatuur
- Canon EOS 5D mark IV
- Canon EF 100-400mm f/4,5-5,6L II IS
- Canon EF 1,4x III N teleconverter
- Canon EF 16-45mm f/2,8L III
- Canon EF 24-70mm f/2,8L II
- Gitzo GT3542LS met RRS BH-55 balhoofd
- Haida M10 filterhouder met CPL en 0,9GND medium
- Olympus OM-D E-M1 II
- Olympus M Zuiko 12-40mm f/2,8
Prachtige verstilde beelden, Nando! Als Limburger mis ik die weidse vergezichten ook wel!
Dank je voor je reactie, Marian.
Bedenk maar zo… die prachtige Limburgse heuvels hebben ze in het Noorden dan weer niet. 🙂
Weer een prachtige serie! En wat een geluk dat de zon door de wolken kwam.
Vorige week was ik bij Noordpolderzijl bij het Groningse wad. Na zonsondergang veranderde de lucht in een prachtig kleuren palet.
Wat een fijne plek om te fotograferen, met die palen. Het licht is inderdaad mooi. Heerlijk.
Dank je voor je reactie, Sjoukje.
Mooi Nando!
Dank je wel, Patrick
Ben vorige week ook in de buurt geweest, prachtig landschap. Ga binnenkort zeker een dag terug om te fotograferen.
Heerlijk, als je gewoon een dagje er heen kunt.
Nando, fijn dat je genoten hebt van het Wad. Het is in mijn achtertuin maar kom er veel te weinig…
Dat is meestal, Henri. De dingen dichtbij zijn vaak te gewoon geworden.