Een veld vol klaprozen

Elk jaar verschijnen ze weer; de klaprozen. Fragiele rode bloemen langs wegen en in weilanden. Soms zijn ze verborgen in het hoge gras, soms eenzaam in een veld vol koren, soms in groepjes bij elkaar. Ik heb ze al eens op de foto gezet, zo nu en dan. Nog nooit heb ik een foto kunnen maken die me echt aansprak. Misschien was dat omdat ik er nooit echt werk van gemaakt heb. Tot nu. Eindelijk heb ik een akker gevonden waar de klaprozen het land rood kleuren.

Van verre zijn de klaprozen al te zien, als een rode vlek waarvan je in eerste instantie niet beseft dat het om bloemen gaat. Het is ook niet iets wat je alledaags ziet. Veel voorbijgangers stoppen even, om een foto te maken met de smartphone, of gewoon om even te genieten van dit prachtige veld. Aan het eind van de middag zijn er niet veel fotografen, maar ze zijn er wel. Ik ben er een van, met de Fuji X-PRO 2. Het worden de eerste serieuze foto’s die ik met deze camera maak, sinds ik deze van de leverancier heb gekregen voor de aankomende review.

De drukte met fotografen is ‘s-avonds wel anders. Tegen zonsondergang staan we er naast elkaar te fotografen en aan de andere kant van het veld zijn er nog meer. Ieder op zijn of haar eigen manier, met een eigen kijk op het veld. Als ik zo kijk hoe er gefotografeerd wordt zie ik alle soorten objectieven voorbij komen. Van groothoek naar tele, van tele macro naar fisheye-marco. Ik weet zeker dat de resultaten heel gemêleerd zullen zijn, ieder met zijn of haar (herkenbare) stempel op de foto. Hoewel we naast elkaar staan, zitten of liggen, geplaagd door de muggen, zullen de foto’s er zeker niet hetzelfde uit zien.

  

Fotograferen met de ultra-groothoek is leuk, zeker omdat de bloemen zo dicht op elkaar staan dat het groothoek effect niet nadelig werkt Groothoek trekt immers afstanden uit elkaar. Maar na een paar verschillende opnamen heb ik het veld wel op de foto staan en is er niet veel meer variatie in beeld uit te halen. De overschakeling naar een tele objectief brengt dan plotseling meer mogelijkheden en veel meer uitdaging. Werken met minimale scherptediepte en een combinatie van voorgrond en achtergrond onscherpte kan bijzondere resultaten opleveren.

 

 

 

 

 

 

 

Een echte zonsondergang kregen we niet. De zon verdween uiteindelijk achter een hardnekkig wolkendek laag aan de horizon. Gelukkig hadden we nog mooi een beetje zon mee kunnen pikken want dit soort bloemen schreeuwt gewoon om het heerlijke tegenlicht.

Uiteindelijk hebben we dit veld achter ons gelaten en zijn we een klein stukje verder gelopen, waar hier en daar de korenbloemen tussen het gras en (uiteraard) het koren stonden, afgewisseld met klaprozen en een handvol andere bloemen. In een van die korenvelden domineerden de blauw/paarse korenbloemen. En daar, ver weg, stonden enkele eenzame verdwaalde klaprozen, net zoals een van de korenbloemen in het land van klaprozen. Ik denk dat dit een mooie foto is om mijn blog af te sluiten.

 

---

Equipment

• Fujifilm X-PRO2 + XF10-24mm f/4R OIS
• Canon EOS 5D mark 3
• Canon EF 70-200mm f/2,8L II IS
• Canon EF 100-400mm f/4-5,6L II IS
• Canon TS-E 17mm f/4L
• 3LT EVO3 Punks VYV statief