Een warme zonsopkomst in een koude wereld

Het is er eindelijk weer van gekomen: voor dag en dauw op pad. Met -9°C is het koud en de sneeuw ligt dik over het landschap. Als ik om zeven uur, anderhalf uur voor zonsopkomst, op de Strabrechtse Heide rondloop staat de Maan hoog aan de kraakheldere hemel. Maar ook de planeten Venus, Mercurius en Saturnus zijn duidelijk te zien. Ik weet dat ze er staan, maar dat zal ik later nog controleren met een hemelkaart op http://hemel.waarnemen.com. Dan is het wachten tot de warme zonsopkomst in een koude wereld.

Geschatte leestijd: 5 minuten

De serene rust in de ochtend is heerlijk. Er is niemand te bespeuren en het geluid van het verkeer op de A67 vergeet ik al gauw. De Maan is alles behalve vol, maar geeft voldoende licht om het in een wit deken gehuld landschap spookachtig te verlichten.

Het pad waarover ik loop is nog niet betreden sinds de sneeuw is gevallen. Bij elke stap die ik zet wordt de lucht lichter. Sterren verdwijnen langzaam, aan de horizon verschijnen de eerste tekenen van de naderende ochtend.

De warme kleuren in de ochtendschemering

Ik had gehoopt op laaghangende mist. In het deel van de Strabrechtse Heide is echter geen spoor van laaghangende mist te bekennen. Misschien dat de warme zonsopkomst in deze koude wereld de ochtendmist tevoorschijn zal toveren.

Als ik het pad afloop en uitkijk op het gebied waar de Galgenberg ligt zie ik de eerste laaghangende mist. Grote lange flarden ijle nevel glijden over het landschap en tussen de bomen. Zo nu en dan verdwijnt een deel van het uitzicht in een ondoordringbare waas waardoor bomen uit het niets opdoemen.

En dan is het zover. Boven de Galgenberg doemt de zon boven de laaghangende mist op. Een rode ovalen bal, zinderend van de hitte in deze koude ochtend. De aanloop naar zonsopkomst leek rustig en beheerst, maar nu de zon boven de horizon is verschenen gaat het snel. Elke seconde die voorbij gaat wordt die rode bal helderder en helderder. Even lijkt die bol gedragen te worden door een omgevallen boom, perfect in balans gehouden door de vingers van de takken. Het duurt een seconde, waarna de zon verder zonder ondersteuning de hemel bestijgt.

Op de terugweg

Achter de zon zijn de silhouetten van de bomen gehuld in mist. Al snel is de zon zo fel dat er niet meer recht in gekeken kan worden. De zonnestralen van de ochtend werpen lange schaduwen als ik mijn weg terug begin. Een mooi spel van licht en donker, aangevuld door de met sneeuw beklede bomen. De sneeuw knispert onder mijn voeten als ik met de zon in de rug in de richting van de A67 wandel. Zo nu en dan kijk ik over mijn schouder en kijk naar de rode, warme gloed van de zonsopkomst dat in schril contrast staat met de kilte om me heen.

Als ik bij de auto terug ben zit een deel van de camera onder het ijs dat veroorzaakt is door het condenseren van mijn adem. Het is inmiddels bijna tien uur als ik de motor start en over de ijzige weg naar huis rijd.

Thuis kom ik al snel te weten dat het inderdaad Mercurius, Venus en Saturnus was, die stralend in de ochtendschemering aan de hemel stonden. Buiten schijnt de zon nu volop en de temperatuur is naar het nulpunt gestegen. Deze magische morgen met een warme zonsopkomst in een koude wereld is ten einde, en het ziet er naar uit dat ik geen moment te vroeg door dit prachtige landschap heb gewandeld.

De complete set foto’s zijn te vinden op mijn flick-r account. Er zitten een paar hele mooie bij.
https://www.flickr.com/photos/nandoonline/tags/20121208