Een weekend aan de Opaalkust

Begin dit jaar (2017) zijn we voor het eerst naar Côte d’ Opale geweest; de Opaalkust. Slechts een weekend lang, met een verblijf in Wissant dat precies tussen de twee kapen, Cap Blanc Nez en Cap Griz Nez ligt. Dat beviel zo goed dat ik me toen al voornam om vaker een bezoek aan Les deux Caps te brengen. Dus gingen we in oktober 2017 wederom een weekend naar de Opaalkust.

Geschatte leestijd: 7 minuten

Ondanks de zomerse weersverwachtingen verbleven we dit keer niet in de tent maar in een oud hotel in Wissant. Het was immers toch oktober. Maar zo voelde het niet. Het was echt zomers, warm… en dus heel erg druk met de weekendtoeristen.

Vorige keer stond ik daar met twee nieuwe camera’s in de hand; een voor een review, de Fujifilm GFX-50S; en een die mijn oude camera had vervangen, de Canon EOS 5D mark IV. Die laatste speelde dat weekend in april een ondergeschikte rol want alle aandacht lag bij die middenformaat camera. Dit keer was het echter anders want ik had niets om te testen. Ik had nu mijn eigen camera bij me zodat ik gewoon mijn gang kon gaan zonder verplichtingen; lekker fotograferen en genieten van een prachtige omgeving.

Een prachtige zonsondergang bij Wissant

Hoewel het op vrijdag grotendeels bewolkt was, trok de lucht tegen zonsondergang helemaal open. Feitelijk een saaie zonsondergang bij gebrek aan een indrukwekkende wolkenlucht. Het inkomende tij was iets om rekening mee te houden bij het fotograferen op het strand van Wissant. Het was een speelterrein van rotsen, golven… en een tiltshift objectief. Maar tijdens het ondergaan van de zon, boven Cap Gris Nez maakte de groothoek snel plaats voor de telelens zodat de meeuwen een mooie plek in de foto konden krijgen.

Geen zonsopkomst tijdens het weekend aan de Opaalkust

Helaas werd tijdens dit weekend aan de Opaalkust de hemel vroeg in de avond bedekt door een dicht wolkendek, dat koppig tot ver na zonsondergang bleef hangen. Sterrenfotografie zat er dus niet in. Het voornemen om de zonsondergang vanaf Fort Ambleteuse te fotograferen liep ook op niets uit.

Het betekende wel dat we op tijd voor het ontbijt terug waren, om vervolgens ons rustig voor te bereiden op een middag op het strand van Cap Gris Nez waar het inmiddels langzaam eb aan het worden was.

Mistbanken en een onwerkelijke zonsondergang

Hoe de natuur je kan verrassen merkte we halverwege de middag; mist trok vanaf zee over Cap Gris Nez en dat deel van Les Deux Caps verdween in een grijze soep. Alleen verder noordelijk, in de richting van Cap Blanc Nez bleef de kustlijn ontdaan van mist.

Toen we aan het einde van de middag op het zonnig terras in Wissant onwetend besloten om de zonsondergang vanaf Cap Gris Nez te fotograferen kwamen we voor de verrassing dat het hele land ten Zuiden van Wissant nog steeds bedekt was in die hele dichte mistbank. Dit betekende een aanpassing van het plan en terug naar Cap Blanc Nez waar de zon wel scheen, hoewel de hoge kaap ook deels in de wolken scheen te hangen.

Daar ontstond er iets magisch; vanuit zee rolde een dikke vettige mistbank in onze richting. Alles kleurde oranjegeel in het licht van de zon die pal boven de mistbank hing. Dit was een moment dat er haast geboden was; ik moest zo snel mogelijk omhoog tegen de helling van Cap Blanc Nez om zo een prachtig uitzicht op kustlijn te krijgen. Het werd de foto die voor mij heel bijzonder is geworden.

Het was een kort moment, want er was inderdaad geen tijd meer om dit beeld ook vanaf het strand te fotograferen. Eenmaal daar aangekomen was de zon reeds in de mist verdwenen en naderde samen met de mist de inkomende vloed.

Toch maar geen sterrenfotografie

Ver is de mist het land niet op gekomen, want hoewel we na het invallen van het duister in dichte mist stapvoets terug reden, in Wissant stonden er sterren aan de hemel. Maar na een lange dag op de stranden van Les Deux Caps was de energie er niet om nog even er op uit te gaan, zeker niet met de kans dat er nog mist rond de kapen zou hangen. De sterren boven Les Deux Caps moet maar wachten op een volgende weekend aan de Opaalkust.

De laatste dag hebben we een stuk boven Cap Gris Nez gelopen, zeehonden gefotografeerd die rond de rotsen in de branding aan het spelen waren, en op het strand bij Tardinghen rondgewandeld tot het tijd was om weer terug naar huis te gaan.

Apparatuur

• EOS 5D mark IV
• TS-E 24mm f/3,5L II
• EF 70-200mm f/2,8L II IS USM
• EF 100-400mm f/4-5,6L II IS USM
• Lee Little Stopper, Big Stopper, 2 en 3 stop soft gradient
• Lee Landscape Polariser
• Haida 15 stop grijsfilter
• Gitzo GT4235LS met RRS BH-55 balhoofd