Einde van een regenachtige dag

Regen, regen en nog eens regen. Er leek geen einde aan te komen. Het was een van die dagen dat je graag ergens op een mooie plek had gestaan om te fotograferen. Soms zijn er dagen dat de regenbuien afgewisseld worden met dramatische wolkenluchten, maar deze dag was er een waarbij de hemel bedekt was met een eentonig grijze massa, verstoken van enig detail. Toch kwam er een einde aan deze regenachtige dag.

Geschatte leestijd: 6 minuten

Een blik op de weersvoorspellingen beloofde niet veel verbetering. Tot mijn oog op dat ene kleine zonnetje viel, dat tussen de regenvoorspellingen verborgen stond. Tussen half vier en vijf zou het droog zijn, en als ik de voorspellingen mocht geloven zelfs ‘zonnig’.

Bij het gestage geluid van de regen op de overkapping hoorde was dat moeilijk voor te stellen.  Uit ervaring weet ik dat een klein beetje zon en zware regenwolken een verrassende en intense kleurenpracht kunnen betekenen. Dan kun je twee dingen doen; er niet in geloven en het laten voor wat het is, of de kans aangrijpen en erop uit te gaan. Ik heb het laatste gedaan. Op naar het einde van een regenachtige dag.

Naar de Strabrechtse Heide

Rond drie uur stond ik op de Strabrechtse Heide in de stromende regen. Regenponcho, laarzen, waterdichte broek en een regenhoes voor de camera. Het is stil op de heide als het regent, afgezien van het geplons van mijn laarzen in de plassen water en het geratel van de regen op de capuchon. Er is niemand te zien en zelfs de dieren lijken verscholen in hun schuilplaatsen. Het voelt eenzaam aan, rustgevend.

Rondwandelen in dit weer, waarbij het schemerachtige landschap gehuld lijkt in een grijsblauwe waas, is altijd  weer een bijzondere ervaring. Dat er veel regen is gevallen getuigen de overstroomde wandelpaden. De regenplassen, die zich tot ver voor me uitstrekken, zijn gevuld met speelse kringen die door de vallende druppels worden veroorzaakt. Moederziel alleen baan ik me een weg over paden die ik alleen kan vinden; althans, zo voelt het aan.

Grijze luchten aan het einde van een regenachtige dag

De grijze massa wolken waar de regen onophoudelijk uit valt beloofd weinig goeds. Het eenzame zonnetje op de weergrafiek die ik gezien had lijkt onwaarschijnlijk. En toch, als ik dan omhoog kijk en de druppels op mijn gezicht voel, begin ik patronen in de wolken te zien. Het einde van een regenachtige dag is in aantocht

De egale wolkenmassa breekt en dan zie ik aan de horizon de lucht lichter worden. Het lijkt wel alsof de wolken voor die ene lichte plek wegvluchten, gedragen door de wind in die hoge luchtlagen. Genadeloos trekken de windvlagen de bewolking uit elkaar tot prachtige patronen die de over mijn hoofd spoedden. Dan stopt de regen, afgezien van een verdwaalde druppel.

Eindelijk kleur in de lucht

Als ik eindelijk aan de oever van een ven sta breekt de bewolking helemaal en dringt het zonlicht de grijze wereld binnen waar we al een hele dag in doorgebracht hebben. De zon laat haar gezicht niet zien, maar zet de wolken wel in een prachtig oranjegeel licht. Heel even is er kleur in de wereld gekomen. Het verdringt de duisternis, het sombere blauwgrijze licht.

Achter me lichten de berken op tegen het donkere naaldbos onder de voort vluchtende regenwolken. Heel even is het licht magisch. Het is het moment waarop ik gehoopt had, de reden waarom ik besloot om in de regen de weg naar dit ven te nemen.

Het is echter van korte duur. Het venster in de wolken sluit en de kleur verdwijnt weer uit de hemel. Nieuwe regenbuien dienen zich aan en ik verberg mijn camera weer onder de regenhoes. Ik blijf nog even wachten aan het einde van deze regenachtige dag, terwijl de zon achter de wolken ondergaat en het landschap in duisternis gehuld wordt. Misschien, heel misschien weet het zonlicht die met regen gevulde hemel nog even in vuur en vlam te zetten.

Helaas weet het zonlicht geen enkele opening in het dichte wolkendek te vinden. Het licht verdwijnt uit het landschap en het is helemaal donker als ik weer bij de auto ben. Hoewel er geen vurige kleurenpracht was, is het korte uitstapje naar de heide de moeite waard geweest.