Faeröer eilanden – deel 3

Dit is voorlopig het laatste deel over de reis die we dit jaar (2018) naar de Faeröer eilanden hebben ondernomen.

In het eerste deel over de reis naar deze fantastische eilanden in de Atlantische oceaan heb ik wat vertelt over wat we wilden zien, en hoe de weersomstandigheden niet altijd even goed mee werkten. Dit is natuurlijk typisch voor de Faeröer eilanden, die erom bekend staan dat “ze niet alleen het weer hebben, maar er heel veel van hebben.”

Deel twee stond in het teken van de papegaaiduikers, die kleine grappige zeevogels die ook wel de clowns van de zee genoemd worden.

Nu ben ik aangekomen bij deel 3; een serie van foto’s die op verschillende plekken op de eilanden zijn gemaakt en een indruk moeten geven van het fantastische landschap waar ik menig moment geconfronteerd werd met mijn hoogtevrees. Die vrees speelde zeker op bij de 142 meter hoge klif Trælanípa waar ik tegen alle alarmbellen in mijn hoofd en knopen in mijn maag in, op de voor mijn gevoel uiterste rand van de klif stond.

Trælanípa was niet de enige hoge klif waar ik last had van hoogtevrees. Ook hoog boven het stadje Gjógv, toen ik langs die klif omhoog klom in de richting van de Ambadalur vallei, speelde dit gevoel op. De Ambadalur vallei zelf heb ik helaas niet bereikt omdat ik (ook weer uit veiligheid) voor het donker terug wilde/moest zijn.

De plek waar ik echter de meeste last van hoogtevrees had was het uiterste puntje van het eiland Kalsoy, waar een onvoorspelbare stormachtige wind het evenwicht regelmatig op de proef stelde. De uitstraling van deze plek, die onvoorstelbaar groots en machtig is, heb ik niet op de foto kunnen vastleggen, misschien omdat ik door de harde wind het beste uitzichtpunt niet heb kunnen of durven bereiken. Dat was voor mij gewoonweg te gevaarlijk.

Niet alle fotogenieke plekken op de Faeröer eilanden vereisen het beklimmen van hoge kliffen of het balanceren op de rand van diepe afgronden. De beroemde rotsen Risin en Kellingin, bijvoorbeeld, die volgens de legenden een versteende reus en heks zijn, die ooit lang geleden de eilanden naar IJsland wilden slepen, zijn perfect vanaf diverse locaties te fotograferen. Natuurlijk is vanaf het strand van het dorpje Tjørnuvík de meest bekende, en misschien ook het meest gefotografeerde uitzicht op de rotsen. Maar ook van de andere kant is er een indrukwekkend zicht op deze versteende reus en heks.

Wolken en mist zijn onmiskenbaar verweven met de eilanden. Het weer is bijna niet te voorspellen en waar je een grijze en saaie dag treft kan het weer plotseling omslaan met het mooiste licht dat je ooit ervaren hebt. Dit liet ik al enigszins zien in deel 2 over de Faeröer eilanden. De wolken/mist die over Risin en Kellingin heen rolden zijn ook een mooi voorbeeld van hoe het op het ene eiland kan zijn, terwijl het eiland ernaast in de zon gehuld is. Tot het ook daar binnen enkele minuten in mist gehuld kan worden. Dit levert soms surreële momenten op die werkelijk adembenemend zijn, waarbij het gevoel bekruipt dat je je niet langer op planeet Aarde bevindt. Laat ik een greep van die bijzonder momenten in beelden zien.

Hoe mooi, kleurrijk en indrukwekkend de lucht en het weer ook kan zijn, het kan natuurlijk ook regenen op de Faeröer eilanden. Heel veel, en heel erg lang. Dan wordt het niet alleen onmogelijk om sommige plekken (veilig) te bereiken, het fotograferen is dan ook een hele uitdaging. Een ding is zeker, ik wil heel graag weer snel terug.

Het is niet mogelijk om alle foto’s in dit, of de voorgaande twee delen, te laten zien. Neem zeker een kijkje op mijn Flick-r pagina voor een uitgebreide set foto’s van deze fantastische reis. Klik op de onderstaande foto voor de link.

Gebruikte apparatuur

• Canon EOS 5D mark IV
• Canon EF 16-35mm f/2,8L III
• Canon EF 24-70mm f/2,8L II
• Canon EF 70-200mm f/2,8L II
• Canon EF 100-400mm f/4-5,6L II
• Lee Landscape Polariser
• Lee 2 stop en 3 stop soft gradient grijsfilter
• Lee 3 stop en 10 stop grijsfilter
• LucrOit 100mm filterhouder
• Gitzo GT1555T traveller statief