Het lege strand

Vlak ten zuiden van het Haringvliet ligt een klein maar mooi stukje strand. Dit is Kwade Hoek, waar je aan de horizon de Maasvlakte zien liggen. Het is daar vaak rustig, en tijdens eb is er een breed zandstrand. Soms heb je het lege strand bijna voor jezelf. Dan is het heerlijk vertoeven in dit kleine stukje Nederland.

Geschatte leestijd: 10 minuten

Onder Rotterdam komt het Haringvliet uit op de Noordzee. Hoewel je zou verwachten dat je daar in Zeeland bent belandt, hoort dat eerste eiland nog steeds bij Zuid-Holland. Tegen de Noordzee aan, voorbij de duinen, ligt een mooi stukje strand dat rijk aan verhalen is.

Aan de horizon, in de grijsblauwe heiige lucht, is de rook van Rotterdam te zien. Dat is de enige getuige van de zogenaamde welvaart en industrie waarvan dit deel van het land overspoeld is. Deze aanwezigheid op de horizon, bijna buiten ons zicht, geeft het lege strand dat in beiden richtingen tot de horizon uitstrekt, alleen maar een grotere eenzaamheid.

Met de camera in de hand op het strand

Daar sta je dan, met de Fujifilm X-Pro 2 in de hand, een klein statiefje over de schouder en een tasje met filters om met lange sluitertijden te fotograferen. Of om met grijsverloopfilters aan de slag te gaan. Het weer is niet wat je ervan gehoopt had. De lucht is grijsblauw, met een waas van hoge wolken waartegen andere wolken voorbij drijven. Het licht is egaal, vrijwel zonder schaduwen, hoewel een zonnetje moeite doet om een gaatje door dit hardnekkige wolkendek te vinden. Soms lukt het, vaker niet, en af en toe lijkt het alsof er elk moment regen kan vallen.

Maar het is heerlijk op het strand. De temperatuur is aangenaam en bij vlagen zelfs aangenaam warm, terwijl een zachte wind voor een tikkeltje verkoeling zorgt. Geen weer om in zee te gaan zwemmen, maar genoeg om een dag op het strand door te brengen en de kabbelende zee over je voeten te laten spoelen. Alleen… wat moet je fotograferen op die lege uitgestrekte zandvlakte?

Een enkele zeilboot op het stille water vaart voorbij. Het ontbreken van de een duidelijk branding werkt perfect mee in het sfeerbeeld dat deze foto oproept. Dit is een mooi moment waarbij het minimalisme aan zee goed werkt, waarin de stilte en rust bijna voelbaar is.

Fotograferen op het lege strand

Een foto van het lege strand met een weinig indrukwekkende lucht en een rustig kabbelende kustlijn is vaak minder interessant. De drie overzichtsfoto’s van het strand, aan het begin van dit blogbericht, laten dit goed zien. Daarbij had ik alleen de brandpunten 10-24mm ter beschikking, wat ruwweg overeenkomt met 15-36mm op full frame.

Dus geen close ups van de lepelaar en kluut die door het lage water aan het foerageren waren, of de schreeuwende scholeksters, of de acrobatische capriolen van sterns en visdiefjes. Maar wel de lijnen in het zand, getekend door het water, dat achtergelaten is door de vloed, een weg terug zoekt en zo grillige patronen in het met schelpen bezaaide strand tekent. Die lijnen kunnen abstract in beeld komen, zonder enige afleiding, of natuurlijk in de context van de omgeving, samen met de zee.

De scheermesjes op het strand

Op sommige plekken ligt het vol met de scheermesjes. Het is de Amerikaanse Zwaardschede, die de eeuwige strijd met de koude zee aan gaat en ondanks de monumentale sterfte zich in deze wateren weet te handhaven. Je vraagt je af hoe dit dier het kan overleven als ze jaarlijks met duizenden aanspoelen op het strand.

Er wordt ook op gevist, leer ik later bij het opzoeken van de wetenschappelijke naam, want dit schelpdier is eetbaar. Met die gedachten stel ik me een zeebodem voor die geteisterd wordt door miljoenen en miljoenen Zwaardschedes, onzichtbaar voor de argeloze wandelaar die het knisperende gekraak van deze schelpen onder zijn voeten probeert te vermijden tijdens zijn wandeling over het niet zo lege strand.

Een oorkwal op het lege strand

Er is veel meer te vinden op het lege strand, afgezien van de onvermijdelijke rommel die de mensheid in de zee achter laat en welke uiteindelijk op het strand aanspoelt. Visnetten en petflessen zijn het meest voorkomend. Zo nu en dan is er wrakhout te vinden, wat altijd leuk is om in beeld te brengen. Mits het op de juiste plek ligt, en dat was deze dag niet het geval.

Kwallen lagen er wel veel, in allerlei formaten en kleuren. Onfortuinlijke zeewezens die zelfs, kwetsbaar als ze daar liggen, gemeden worden door meeuwen en andere aaseters. Ze leveren wel voer voor een aantal beelden waarbij op het eindeloze zand elke referentie verdwenen is. Zijn ze groot of klein? Niemand zal het later nog vanaf de foto kunnen beoordelen.

Soms moet je stil blijven staan en dingen zien

Het strand is als een schatkist, zichtbaar als je de ogen de kost geeft en stil kan blijven staan bij de kleinste dingen die verspreidt liggen over de schier eindeloze zandvlakte. Met elke golf, hoe klein ook, kan de zee weer een kleinood prijsgeven. Van schelpen tot kwallen en krabben, van geraamtes van zee-egels en katvissen, en natuurlijk het onvermijdelijke afval van de mensheid.

Maar ook planten, losgerukt door onderzeese stromingen, een de woelige branding of het voorbijgaan van grote zeeschepen. Groene takjes, fragiel en eenzaam achtergelaten op het zand. Ze zullen uiteindelijk bedekt worden door ontelbare zandkorrels, waar ze samen met alle andere aangespoelde schatten van de zee zullen oplossen tot voedingstoffen en mineralen, om zo het volgende onderdeel te worden in de oneindige kringloop van leven en dood.

Een zeehond?

Als we de zoektocht op het lege strand onderbreken, en uitkijken over het kalme water waar we in het begin van de middag een zeilboot voorbij zagen varen, duikt uit hetzelfde water een harig zeemonster op. In zijn bek is een gele tennisbal te zien, vastgeklemd tussen scherpe hoektanden.

Druipend nat rijst het wezen op uit de diepte, onstuitbaar, vastbesloten het land te veroveren. Vlak voor het dier het strand betreedt blijft het staan en schud het zeewater uit zijn vacht. Een regen van zoute druppels glinsteren in het twijfelachtige zonnetje. Het monster kwispelt en blij rent het naar ons toe, klaar om opnieuw de diepten van de zee te verkennen, op jacht naar de tennisbal die we opnieuw in de richting van de verre horizon werpen.

Een dagje aan zee, met niets meer dan het lege strand en een kalme wateroppervlakte is een uitdaging op fotografisch gebied. Zeker bij gebrek aan een uitnodigende lucht, rijen paaltjes of golfbrekers die de eentonigheid van het landschap doorbreken, maar tegelijkertijd zo cliché zijn. Het is een kwestie van je ogen de kost geven en op te gaan in de omgeving. Het is niet zozeer het landschap, maar de essentie van het landschap wat fotogenieke beelden kan opleveren. De schelp, de patronen, de leegte, de rust. Als je goed gekeken hebt, dan zal je zien dat het lege strand helemaal niet zo leeg was.

Het statief en de filters heb ik niet nodig gehad; de dag en de momenten leenden zich niet voor het gebruik daarvan. Misschien een andere keer, een andere plek.

Gebruikte apparatuur

• Fujifilm X-Pro 2
• Fuji XF10-24mm f/4R IOS
• Fuji XF14mm f/2,8R

Postprocessing:
RAF formaat, Velvia/VIVID film simulation in Lightroom

Ben je op zoek naar fotografie apparatuur? Overweeg dan om de aanschaf via mijn site bij Cameraland.nl te doen. Ik krijg daarvoor een kleine commissie waarmee ik mijn website kan bekostigen.
http://www.cameraland.nl

Overweeg je om filters te kopen, kies dan bij voorkeur voor het merk Haida. Je kunt deze filters via deze website verkrijgen in mijn webwinkel. De filters worden geleverd via de importeur Omnifoto.nl
Ga direct naar de webwinkel voor Haida filters