In de ochtend tussen het gras

In de ochtend tussen het gras doorbrengen kan magisch zijn. Dat heb ik laten zien in mijn vorige bericht in dit blog. Er is echter veel meer te zien dan alleen een landschap gehuld in mist en zonlicht. Op het moment dat je door de knieën gaat en afdaalt tussen het met spinnenwebben vergeven gras, opent zich een andere wonderlijke wereld. Een wereld die op zijn beurt even magisch is als de uitgestrekte daarboven.

Geschatte leestijd: 5 minuten

Jaren lang heb ik die kleine wereld tussen het gras genegeerd. Ik heb genoten van de spinnenwebben die glinsteren in het jonge licht van de dag, maar ik heb ze nooit echt van dichtbij bekeken. Langzaam maar zeker ben ik die kleine wereld gaan waarderen. Dan vallen de prachtige fotografische mogelijkheden op.

De dauwdruppels hangen zwaar aan de bijna onzichtbare dragen van spinnenwebben. Je ziet ze in het landschap, maar je ziet ze pas echt als je echt dichtbij komt. Daar komt een macro objectief of een set tussenringen dan goed van pas.

Spinnen tussen de dauwdruppels

Hier en daar zitten spinnen. Ze zijn nat van de dauw en wachten op de komst van de warme zonnestralen. Het lijken wel wachters, hoeders van een wereld die verborgen blijft. Als je heel dichtbij komt zie je de wereld in die kleine druppels zichtbaar worden. Dan is het duidelijk dat het landschap in duizendvoud gevangen zit, midden in die myriaden van druppels tussen het gras.

Waterjuffers in de ochtend tussen het gras

Er is meer te vinden in het gras. In eerste instantie zie je ze niet. Het zijn de waterjuffers die, net als de spinnen, wachten op de zon die de dauw op hun lijf doet verdampen. Rustig wachtend, op hun hoede, maar zonder de mogelijkheid hun vleugels te strekken en het luchtruim te kiezen.

Ze zitten verborgen op grassprieten, hun ogen steken buiten de smalle stengels uit. Het zijn bijna wezens uit een andere wereld, buitenaards en onwerkelijk. De bewoners van een wereld die alleen zichtbaar wordt als je echt dichtbij gaat kijken.

Als de zon dan eindelijk hoog genoeg boven de horizon staat, verdwijnt de magie van de ochtend samen met de dauwdruppels. De wereld is dan veranderd in het begin van de warme dag. Dat is het moment dat de waterjuffers, ontdaan van hun mantel van druppels, het luchtruim kiezen.

Op het moment dat je weer de benen strekt en het hoofd boven de wuivende grasstengels uitsteekt, is de wereld onherkenbaar veranderd. De mystieke ochtend heeft plaats gemaakt voor een zonovergoten landschap waar libellen en waterjuffers met ritselende vleugels over het gras en het water scheren.

In de verte roept een koekoek en dichterbij klinkt de zang van kleine vogels, verborgen tussen het riet of onzichtbaar tussen de berken die glinsteren in het ochtendlicht. Over het nabijgelegen pad zijn de eerste wandelaars en fietsers te zien. De magische wereld van deze ochtend is verdwenen en slechts een onwerkelijke herinnering.