Een zondagmiddag was een perfect moment om op de Strabrechtse Heide op zoek te gaan naar de Kleine Zonnedauw. Deze kleine plant groeit daar op de overgang van het water naar het land. En hoewel er veel Kleine Zonnedauw te vinden is, blijkt de plant in Nederland niet meer zo algemeen te zijn. Net als de Boomkikker en de wilde ochideeën heeft ook deze soort een plekje gevonden op de Nederlandse Rode Lijst en behoort daarom tot de beschermde planten.
Geschatte leestijd: 4 minuten
In het verleden heb ik de Kleine Zonnedauw op drooggevallen plekken gevonden, als kleine rode eilandjes tussen het gras op het zwarte zand. Deze keer was het een stuk natter dan ik verwacht had en de kleine plant bleek een stuk moeilijker te vinden.
Voorbij de grens van land en water
In het water, waar de grens van land en water niet langer bestaat, staat de Kleine Zonnedauw in bloei. Maar het zijn niet de kleine witte bloemetjes waar ik naar op zoek was. De rode bladeren met kleverige tentakels zijn veel interessanter om vast te leggen. Wetende dat de kleine zonnedauw zo klein is had ik voor deze gelegenheid de omkeerring tevoorschijn gehaald. Met deze ring heb ik mijn 35mm objectief achterstevoren op mijn camera geplaatst om zo een flinke vergroting te krijgen.
Het is verschrikkelijk moeilijk om een goede beelduitsnede te krijgen en scherp te stellen. Op de knieën zat ik in het water met de camera op mijn tafelstatief. Ik maakte de eerste uitsnede met de hoekzoeker, om vervolgens de scherpte via liveview bij te stellen. Zo lukt het uiteindelijk om die kleine glinsterende, kleverig tentakels van de kleine zonnedauw in beeld te krijgen.
De wind gooide regelmatig roet in het eten; ieder zuchtje is voldoende om zelfs dit kleine, verscholen plantje buiten beeld te laten bewegen. Zeker wanneer je met zulke extreme vergrotingen aan het werk bent. Geduld is dus een schone zaak.
Fotograferen met een omkeerring
Een normaal macro objectief is natuurlijk ook prima bruikbaar voor het fotograferen van dit mooie maar kleine verborgen plantje. En bovendien een stuk eenvoudiger dan met een omkeerring. Het macro objectief in combinatie een 25mm tussenring geeft nèt dat kleine beetje meer vergroting waarmee je de kleine zonnedauw prachtig in beeld kunt krijgen.
Het spelen met kleine scherptediepte is een uitdaging en vormt zo een fijn tijdverdrijf. Het enige waar rekening mee gehouden moet worden is, dat het fotograferen in het water natte voeten en een natte broek oplevert. Maar dat droogt wel weer.
Ik ben zelf ook bezig geweest met zonnedauw te fotograferen en kom tot dezelfde conclusie als jij; lastig plantje. Tsja, je probeert nog je broek schoon en droog te houden, tegen beter weten in, maar dat lukt beslist niet. Het resultaat mag er wezen! Mijn resultaten kunnen beter, dat wordt oude kleren aan en terug!
Lastig, maar de uitdaging is alleen maar groter. Gewoon op pad gaan om eens lekker vies te worden 😉
Succes
Inderdaad opnieuw een blog met prachtige foto’s.
Ik ben zelf ook al een paar keer bezig geweest met de Zonnedauw. Erg moeilijk om een interessante foto van te maken. Je eerste 2 macro’s (met omkeerring) kloppen helemaal. Wat een mooie uitgebalanceerde foto’s.
Groeten , Jan
Dank je Jan. Die omkeerringen zijn erg leuk, maar erg moeilijk. Fijn om te horen dat ze bevallen.
Toch een geslaagde serie hoor Nando. Ze zonnedauw is niet de gemakkelijkste plant om mooi vast te leggen. Zeker niet met de wind van vandaag.
Mooi
Dank je, Doriene. Het is een uitdaging om er iets moois van te maken.
Ik ben sinds kort geabonneerd op je blog en heb er nog geen dag spijt van. Wat een fantastische foto’s met mooie beschrijvingen!
Groeten Anke
Dat is fijn om te horen, Anke. Dank je wel