Levendbarende hagedis op de Stippelberg

Het was vandaag een mooie en vooral zonnige dag. Voor de verandering zijn we deze keer niet naar het open heide of peel landschap gegaan, maar naar de bosrijke omgeving van de Stippelberg tussen Milheeze en de Rips.

Fel zonlicht wordt altijd afgeraden als het gaat om natuurfotografie (en niet alleen maar natuurfotografie). Donkere schaduwen, heldere lichten. Kortom: grote contrasten. In het bos geeft dit een prachtig licht en schaduwspel dat een uitdaging is om realistisch vast te leggen. De belichtingsmeter corrigeren is dan meer regel dan uitzondering.

We troffen een prachtig bospad tussen dicht opeengepakte dennebomen waar het mos in dikke zachte plukken op de bosgrond, maar ook op de boomstammen zat. In het zonlicht leek dit te stralen in een eigen licht. Dit zijn momenten dat je jezelf in een fantasy film waant.

Het bijzondere aan deze wandeling was de ontmoeting met de Levendbarende hagedissen (Zootoca vivipara). Deze had ik nog nooit gezien, wat het natuurlijk helemaal bijzonder maakt. En ja hoor, eenmaal een gespot lijkt het hek van de dam. Tussen het gras, in het felle zonlicht hebben we er een tiental gezien.

Het was opvallend hoe dicht ik de dieren kon benaderen. Met wat geduld lukte het tot 15 centimeter dichtbij te komen. Deze foto’s zijn gemaakt met de 70-200 voorzien van een 25mm tussenring.

Al met al een bijzondere wandeling die vandaag is afgesloten met een maanlicht wandeling met gids door de Groote Peel. Helaas was het een bewolkte avond zonder maan. Als troost troffen we op de terugweg, op een paaltje tussen de weilanden, een prachtige kerkuil.