Zowel Fujifilm als Hasselblad brachten begin 2017 nagenoeg tegelijk een veelbelovende, en vooral relatief betaalbare middenformaat camera op de markt. Het mooie van deze camera’s is het handzame formaat; ze zijn niet veel groter dan een (flinke) spiegelreflex camera. Beide merken maken gebruik van een mirrorless systeem waardoor er niet langer een grote spiegel in de camera nodig is. Hierdoor was het ook mogelijk om alles zo compact te houden.
In januari mocht ik de Hasselblad X1D-50s uitproberen, en die beviel zo goed dat ik serieus overwoog om deze camera te kopen. Het dynamisch bereik, het gebruiksgemak, en – daarin ben ik heel eerlijk – het uiterlijk. Ondanks de prijs relatief laag genoemd mag worden, blijft het voor mij niet mogelijk om deze camera zomaar even te kopen. Daar moet een heel spaarplan tegenover staan. En toch, als ik het over mijn volgende camera heb, blijft de Hasselblad een serieuze kandidaat.
Maar Fujifilm heeft de GFX-50S. Een totaal andere camera, met ongeveer dezelfde afmeting sensor als de Hasselblad en een vergelijkbaar dynamisch bereik. De prijs is een klein beetje vriendelijker, het uiterlijk meer traditioneel – met de fantastische fysieke instelmogelijkheden die we inmiddels van Fujifilm gewend zijn. Met andere woorden; ook een heel interessante camera, een waar ik héél erg benieuwd naar was geworden. Van Cameraland.nl kreeg ik de Fujifilm GFX-50S te leen om deze goed aan de tand te voelen, en om te zien of dit misschien een goede kandidaat zou zijn voor mijn volgende camera.
De GFX is heel wat hoekiger dan de Hasselblad; scherpe lijnen en heel veel knoppen om zoveel mogelijk functies direct onder handbereik te hebben. Natuurlijk ben ik dit al enigszins gewend, want ook de Fujifilm X100t heeft dit en tijdens de review van de Fujifilm X-Pro 2 werd ik hier ook mee geconfronteerd. Het mag duidelijk zijn dat ik heel erg te spreken ben over draaiknoppen voor sluitertijd en ISO, en de diafragmaring op het objectief. Elke camera, van elk merk, zou dat moeten hebben. Naast die draaiknoppen bezit de GFX een keur aan knoppen in instelwieltjes die (beperkt) naar wens te programmeren zijn. Bovendien is de GFX van een groot en handig kantelbaar LCD scherm voorzien dat ook nog eens touchscreen functionaliteiten biedt.
De beelden die de GFX produceert zijn prachtig, zoals dat ook te verwachten valt. De grote sensor zorgt niet alleen voor een enorme resolutie, maar de beelden zijn bovendien nagenoeg vrij van ruis en het dynamisch bereik is om je vingers bij af te likken. Het gaf me de gelegenheid om te fotograferen zonder filters – wat ook nodig was aangezien ik geen adapterring voor de filtermaat had.
Ik kreeg veel meer tijd ter beschikking om met de GFX te fotograferen, dan wat ik bij de Hasselblad kreeg. De camera is meegegaan naar de Opaalkust en heeft zich op diverse locaties moeten bewijzen, zowel met landschappen als een bedrijfsreportage en modelfotografie. Maar ook sterrenfotografie kon aan bod komen. Is mijn enthousiasme in deze periode net zo groot als wat ik ervaren heb gedurende de twee weken met de Hasselblad? Of anders geformuleerd; is de Fujifilm GFX-50S een camera voor mij? Zou dit mijn volgende camera kunnen worden? Het antwoord daarop is helaas een volmondige ‘nee’.
Waarom, vraag je je dan af, want de GFX produceert fantastische foto’s. Ze zijn scherp, vol met detail en het dynamisch bereik is, in combinatie met de ISO prestaties, simpelweg super. Ik ben echter van mening dat het plezier in het fotograferen niet afhangt met de prestaties van een camera, maar in hoe fijn je met de camera zelf werkt. In het geval van de GFX moet ik zeggen dat ik het hanteren en de bediening van de camera alles behalve prettig vind. De duimgrip achterop de camera is niet fijn, een groot aantal knoppen zijn verkeerd gepositioneerd en het instelwiel achter op de camera is ronduit slecht bedienbaar. De touchscreen functionaliteit voelt meer als een gimmick dan een praktisch bruikbare optie en, niet geheel onbelangrijk, ik mis niet alleen een instelwiel voor de belichtingscorrectie, maar de manier hoe je belichtingscompensatie moet instellen werkt heel frustrerend. In mijn ogen heeft Fujifilm met het ontwerp van deze camera de plank flink misgeslagen, zeker als je bedenkt dat het ontwerp van camera’s zoals de X100t, X-Pro2 en XT-2 juist heel goed doordacht is.
Misschien is het wat vreemd om te klagen over knoppen en instelwieltjes op een camera, zeker wanneer je bedenkt dat de Hasselblad X1D-50c juist helemaal geen knoppen heeft, op een paar na. Maar dat is het ‘m juist. De bediening van de Hasselblad is heel consequent via het touchscreen en vooral gebruiksvriendelijk. Vooral dat laatste is wat ik bij de Fujifilm GFX-50S mis.
Dit klinkt natuurlijk heel erg negatief, en misschien ga ik hiermee teveel voorbij aan de goede punten en voordelen van de camera, maar voor mij waren dit de dingen waardoor al vrijwel direct tot de conclusie kwam dat dit niet de camera voor mij is. Dit is natuurlijk een heel persoonlijke mening. Anderen kunnen het juist heel erg prettig ervaren waarbij de nadelen minder gewicht in de strijd gooien. Daarom is het altijd belangrijk om een camera zelf vast te houden voor je tot aanschaf over gaat.
Op de site van Cameraland.nl is een heel uitgebreide review van de Fujifilm GFX verschenen, met niet alleen de in dit artikel genoemde nadelen – wat dat is wel een heel eenzijdige benadering van de camera – maar ook de vele positieve punten. De link naar het artikel is:
https://www.cameraland.nl/blog/review-gfx-50s
Om het allemaal in een paar zinnen samen te vatten. De Fujifilm GFX-50S was een teleurstelling, deels omdat de verwachtingen heel hoog waren. Te hoog. Ondanks dat de kwaliteit van de beelden fantastisch is, heb ik te weinig plezier gehad tijdens het gebruik van de camera in de praktijk. Ik vind dat Fujifilm het ontwerp en gebruiksgemak nog eens goed onder de loep moet nemen om dit op gelijk niveau als de XT-2 en X-Pro2 te brengen.
Wat als ik een direct vergelijk maak met de Hasselblad? Dan zie ik dat de Hasselblad veel kleiner en compacter is met een fantastische bediening via het touchscreen en een handligging die bijna perfect is. De Fujifilm daarentegen heeft een heel fijn kantelbaar LCD scherm, een zoekersysteem dat erg flexibel is, en dan natuurlijk de fysieke instelringen (ISO, sluitertijd en diafragma – maar mist dan wel weer de toegankelijkheid van de belichtingscorrectie, helaas).
Mijn volgende camera zal zeker geen Fujifilm GFX-50S worden. Maar of het dan toch een Hasselblad X1D-50s zal zijn… Laat ik eerst nog een andere optie onder de loep nemen in deel 3 van deze korte reeks artikelen. Maar daarvoor; nog even geduld…
[…] middenformaat camera van Fujifilm. Eerst was er de GFX-50s, die ik ook uitgebreid heb gebruikt voor een prachtige review, en later kwam de GFX-50r, een variant die compacter was, maar waar ik niet echt enthousiast over […]
[…] functie. Toch heb ik er in begin niet veel tijd aan gespendeerd aangezien ik druk doende was met het reviewen van de Fujifilm GFX-50S camera. De timelapse functie leek me vrij recht toe, recht aan; je stelt de camera in, kiest de interval […]
[…] het weekend aan de Opaalkust had ik twee nieuwe camera’s in gebruik; de Fujifilm GFX-50S middenformaat camera, en de Canon EOS 5D mark IV, met het doel om ze eens aan de tand te voelen en om te zien of […]
Hasselblad is enkel nog de naam die op het kastje staat. Misschien staat er binnenkort wel DJI op ;( De body is gebaseerd op het model van de fuji 645, net zoals de hasselblad xpan. Waarbij fuji qua ontwerp, zoeker en handligging net ff prettiger is. Tel daarbij de kwaliteit van het glas op en je wordt helemaal gelukkig. in een paar jaar tijd is fuji een grote speler geworden in zowel de compacte systeemcamera’s, waarbij ik veel collega’s ken die hun complete canon en nikon uitrusting hebben opgeruimd, als nu ook in het middenformaat. In tegenstelling tot rolleiflex, contax… Lees verder »
Als er Hasselblad op het kastje staat is het Hasselblad, ook al is de meerderheid van de aandelen in bezit van DJI. Dat Gitzo in bezit is van Manfrotto, wil ook niet zeggen dat Gitzo plotseling maar een Manfrotto met een andere naam is. Hoe de oudo analoge camera’s zijn of vasthielden weet ik niet. Ik kan alleen afgaan op mijn ervaringen en die zijn bij de Hasselblad beter dan bij de Fujifilm GFX. Met betrekking tot het compleet overstappen naar een ander merk denk ik het volgende: het gras is altijd groener bij de buren. Soms denk ik dat… Lees verder »
qua vasthouden bedoel ik de gfx t.o.v. H body. De overstap die velen doen heeft ook betrekking op het mindere gewicht en zal zeker te maken hebben met de marketing die heel slim wordt aangepakt door bepaalde mensen een toestel in handen te geven. Klopt helemaal. Het poppetje achter het toestel bepaald wat er uit het toestel komt inderdaad. Een fotograaf kan met het meest goedkope toestel een beeld maken dat geweldig is, daar waar een ander met het meest exclusieve toestel misschien er helemaal niets van bakt. Tel daarbij de digitale doka bij op, waar uiteindelijk je beeld wordt… Lees verder »
GFX en een H-body van Hasselblad… dat is inderdaad een heel groot verschil. In dat geval is het lang leve de mirrorless systemen met EVF. Stiekem prefereer ik nog steeds een OVF maar dat zal altijd met een grotere body komen. Voor middenformaat zal dat dan iets als de Hasselblad H-serie worden. Daar pas ik voor, want als je die ooit vastgehouden hebt weet je pas wat dat inhoud. 🙂
Dank je voor je reactie, Joost.
[…] https://www.nandoonline.com/mijn-volgende-camera-deel-2-fujifilm-gfx-50s/ […]