Afgelopen maandag stond ik voor de derde keer in korte tijd tijdens zonsondergang bij het Starven op de Strabrechtse Heide. Elke keer weer was het een verrassing hoe de zonsondergang zich zou manifesteren. Ik heb de dagen uitgekozen aan de hand van de mooie veranderende luchten van de dag zelf. Zo probeerde ik een inschatting te maken of het een interessante zonsondergang zou worden. In dit artikel laat ik nog meer beelden van de Strabrechtse Heide zien.
Geschatte leestijd: 4 minuten
In een vorig bericht heb ik laten zien hoe het plekje aan het Starven ingenomen was door de Schotse Hooglanders. Dit keer waren ze in geen velden of wegen te bekennen en had ik het rijk voor mij alleen.
De boom in de bovenstaande foto heeft op een of andere manier een bepaalde aantrekkingskracht. Er zijn dan ook veel foto’s waarbij deze boom een hoofdrol speelt. Niet alleen bij de foto’s van een week geleden, maar ook al eerder.
Het was dus een uitdaging om de boom op een andere manier op de foto te zetten dan als onderdeel van een ‘groothoek-landschap foto’. Met het prachtige licht van de ondergaande zon lukte dat vrij aardig. Het leverde een foto met een sfeervol silhouet op, waar ik heel trots op ben.
Details in het landschap
Er zijn meer details te vinden, als het ten minste lukt om verder te kijken dan de prachtige luchten die weerspiegelen in het water van het Starven.
Kijk eens goed naar het landschap in de eerste foto. In het water, iets links van het midden, steekt een klein plukje Pijpestrootje uit het rimpelloze water omhoog. Met mijn telelens levert het een bijna abstracte foto op, die zoals die hier getoond is vrijwel direct uit de camera komt (op een klein beetje curves na). Samen met de bovenstaande foto van de boom behoort deze tot mijn favorieten van deze avond.
Een deel van de lucht was bedekt met een dikke diffuse laag wolken. Door onder de juiste hoek te kijken kon dat diffuse licht op zo’n manier gevangen worden dat het die twee favoriete foto’s opleverde. Maar niet de hele hemel was bedekt met wolken. Een felle zon schitterde in het water waardoor het leek alsof er een dubbele zon zichtbaar was. Dit leverde nog meer prachtige beelden op van de Strabrechtse Heide.
Een prachtige zonsondergang
Naarmate de zon verder naar de horizon zakte veranderde de kleuren in de lucht continu. In zo’n geval is het moeilijk om kritisch te zijn en niet te veel foto’s te maken. Ik moest de neiging onderdrukken om te blijven fotograferen. Thuis lijken al die ‘teveel’ gemaakte opnemen dan weer teveel op elkaar waardoor de keuze alleen maar moeilijker wordt.
Hier is de korte serie overgebleven foto’s die de veranderende luchten in beeld brengen, gefotografeerd vanaf verschillende standpunten.
Dit was de derde keer in één week dat ik aan het water van het Starven stond. Elke keer weer is het heerlijk om van dit soort korte momenten aan het einde van de dag te genieten. Het is een moment om tot rust te komen, ook al duurt dit moment niet langer dan een half uur tot drie kwartier.
Hopelijk kan ik jullie met mijn foto’s ook een beetje te laten genieten.
