Op jacht naar het oranjetipje

Eind april, begin mei bloeit overal waar het nat en drassig is de pinksterbloem. Zoals op Wikipedia te lezen is; De soort kan tot 0,5 m hoog worden. De plant heeft een bladrozet. De stengel is hol en rond. De bladeren zijn samengesteld. De deelblaadjes van het bladrozet zijn kort en breed en vaak bochtig getand. De stengelbladeren zijn smal en lang. De vrucht is een hauw. Deze zijn bij de pinksterbloem smal en maximaal 5,5 cm lang. (bron: nl.wikipedia.org). Je kunt dan ook op jacht naar het oranjetipje.

Geschatte leestijd: 6 minuten

Het leuke aan de pinsterbloem is, dat het een van de waardplanten is van de oranjetipjes. Dit kleine voorjaarsvlindertje valt op door hun oranje vlek op de vleugels. Je ziet ze overdag van bloem tot bloem fladderen op de weilanden die vol staan met (onder andere) pinksterbloemen.

Het van dichtbij op de foto zetten van de vlinder is tijdens de dag niet erg makkelijk. Ze zijn actief en bewegelijk waardoor dichtbij komen niet erg makkelijk is, laat staan fotograferen. Wanneer je deze vlinder op de foto wilt zetten kun je beter een ander tijdstip kiezen.

Vlak voor het slapengaan op jacht naar het oranjetipje

Het wordt een heel ander verhaal als de dag ten einde loopt. De pinksterbloem is een van de waardplanten van de oranjetipjes, zoals ik al zei. Dat wil zeggen dat dit de plant is waar de vlinder haar eitjes legt, waar de rupsen leven, en bovendien de plek waar de vlinder de nacht doorbrengt.

Als de zon laag aan de hemel komt te staan zoeken de oranjetipjes de pinksterbloem op en gaat daar rustig wachten op de nacht. Dat is het moment dat je als fotograaf rustig en zonder moeite de vlinder op de foto kunt zetten.

Afgelopen week (mei 2015) heb ik voor het eerst een poging ondernomen om die kleine witte vlinders met dat oranje tipje op de foto te zetten. Toevallig (of niet) was dat op Koningsdag; oranjetipjes op Koningsdag, hoe toepasselijker kan dat zijn.

Een oranjetipje… of toch niet?

Maar wacht… is dit wel het oranjetipje dat ik hier op de foto heb? In de middag heb ik ze volop zien vliegen met hun opvallende oranje tipjes op de vleugel. Maar dat zijn de mannetjes. De vrouwtjes hebben geen oranje vlekken op de vleugels, die zijn wit.

En daar maakte ik in mijn onkunde de vergissing door te denken dat ik hier het oranjetipje op de foto had. Want enkele kenners wisten me al snel te overtuigen dat dit het klein geaderd witje is, een andere voorjaarsvlinder die ook op de pinksterbloem te vinden is.

Een kleine teleurstelling, dat wel. Maar om eerlijk te zijn maakt de soort niet zoveel uit en ik heb me heerlijk kunnen vermaken met het fotograferen van deze vlinders op hun overnachtingsplek. Zeker toen de zon aan de horizon stond en de hemel rood kleurde. Dit gaf een prachtig gekleurde en vooral sfeervolle achtergrond.

Het enige oranjetipje dat de jacht heeft opgeleverd

Heb ik dan helemaal geen oranjetipjes op de foto gekregen? Nee, eigenlijk niet. De enige vlindersoort die ik gezien heb – en dat waren er een tiental – was het klein geaderd witje. Of toch niet?

Bij het terug kijken naar de foto’s die ik gemaakt heb bleek dat ik in mijn onwetendheid toch nog een oranjetipje op de foto heb gezet. Niet in de hoofdrol, maar op de achtergrond. Eén ding is zeker, de vergissing die ik deze avond gemaakt heb zal ik niet snel meer maken. Ach, zo leer je altijd weer bij.

Mijn dank aan iedereen die me geholpen heeft met het determineren van deze vlinders en het corrigeren van mijn vergissing.