Panasonic Lumix DC-G9 review

In november 2017 kreeg ik de vraag van Cameraland.nl of ik de nieuwe Panasonic Lumix DC-G9 zou willen reviewen. Het antwoord dat ik gaf was natuurlijk “ja”. Een week later vroeg ik wanneer de camera mijn richting in zou komen, waarop het antwoord was dat deze camera pas in januari 2018 op de markt zou komen. Even wachten dus. Tot ik de dag voor kerst een pakket ontving (kerstpakket?) met de Panasonic Lumix DC-G9, voorzien van een drietal objectieven. Dit moest een primeur worden; de eerste echte uitgebreide Nederlandse review van deze camera.

De Panasonic Lumix DC-G9 met objectieven met dank aan Cameraland.nl

Ja, er stond al een soort van review in DigifotoPro, begreep ik, maar dit was aan de hand van een kwartiertje fotograferen tijdens de pers presentatie, met als opmerking dat dit niet echt een review genoemd mocht worden. Dus mocht ik aan de slag met de Lumix DC-G9 , samen met een 8-16mm, 18-60mm en 100-400mm objectief. Genoeg om lekker uitgebreid mee aan de slag te gaan.

Advertisements

Het mag dan een “kleine” mirrorless micro 4/3 zijn, het is een een camera die prettig in de hand ligt en daardoor perfect te bedienen is

De eerste indruk van de Lumix G9 was al direct positief. Een heerlijke camera om vast te houden, te bedienen, en om mee te fotograferen. De eerste foto’s heb ik direct de volgende dag tijdens de studio sessie met Richard Terborg gemaakt, hoewel niet met studioflitsers, en gaandeweg in de weken die daarop volgenden heb ik de camera onder allerlei omstandigheden gebruikt, waaronder vuurwerkfoto’s tijdens de jaarwisseling. Mijn conclusie is eenvoudig; het is een prachtige en vooral prettige camera.

De Lumix G9 naast de Canon EOS 7D mark II. Het verschil in grootte uit zich ook in gewichtsverschil. Op de achtergrond zijn de 100-400mm van beide merken zichtbaar. De sensor van de Lumix is echter nog kleiner dan de cropsensor van de Canon — De Lumix G9 naast de Canon EOS 7D mark II. Het verschil in grootte uit zich ook in gewichtsverschil. Op de achtergrond zijn de 100-400mm van beide merken zichtbaar. De sensor van de Lumix is echter nog kleiner dan de 1,6 cropsensor van de Canon

Natuurlijk zijn er ook nadelen aan deze camera. Het belangrijkste om op te letten is de ruis bij hogere ISO waarden. Dat is ook logisch, want de sensor is maar liefst 2x zo klein dan een fullframe sensor. Die cropfactor van 2 heeft wel een groot voordeel bij het fotograferen met langere brandpunten. Het 100-400mm objectief gedraagt zich op Lumix G9 als een 200-800mm objectief, ideaal in de wildlife fotografie. Een ander voordeel is de grotere scherptediepte die een cropsensor biedt (ten opzichte van een fullframe), waardoor het in landschapsfotografie makkelijker is om daadwerkelijk alles van voor tot achteren scherp in de foto te krijgen.

De micro 4/3 sensor zorgt voor een cropfactor van 2, waardoor een 400mm brandpunt zich als 800mm gedraagt. Ideaal voor het fotograferen van dieren zoals deze Torenvalk (350mm | ISO640 | f/5,9 | 1/640)

De lumix G9 heeft enkele prachtige mogelijkheden waarvan post-focus en focus stacking toch wel de mooiste zijn. Het stelt je in staat om achteraf het punt te kiezen dat scherp in beeld moet worden. Desgewenst kan er ook voor gekozen worden om werkelijk alles van voor tot achteren scherp in beeld te hebben. De camera maakt daarvoor gebruik van focus stacking. Deze bewerkingen zijn uitsluitend in de camera uit te voeren, en het resultaat zal altijd een JPEG foto zijn (RAW beelden zijn met deze optie om duidelijke redenen niet mogelijk). Het geeft veel mogelijkheden voor de fotograaf die graag werkt met een scherptediepte die groter is dan wat een objectief en diafragma mogelijk maakt.