Perseïden meteorenregen 2012

Elk jaar in augustus vindt de grootste meteoren regen van het jaar plaats: de Perseïden. In gunstige gevallen kunnen er op het maximum tot 100 meteoren per uur gezien worden. Als het ten minste niet bewolkt is, en als je een donkere locatie gevonden hebt. In dit blogbericht vertel ik je meer over de Perseïden meteorenregen 2012.

Geschatte leestijd: 5 minuten

De Perseïden is een baan van stofjes, kleine steentjes en ijs die achtergelaten zijn door de komeet 109P/Swift-Tuttle die elke 133 jaar een rondje rond de zon draait. De laatste keer dat deze komeet in de buurt van de Aarde bevond was in 1992. De volgende keer is in 2126. De Aarde passeert echter jaarlijks de baan van de komeet waarbij een deel van die stofjes, kleine steentjes en ijs in de dampkring beland: de meteoren.

Deze meteoren, die een typische snelheid van maar liefst 60 km/sec (216.000 km per uur) hebben, lijken allemaal uit het sterrenbeeld Perseus te komen, vandaar de naam: Perseïden.

Perseïden fotograferen boven het Meerbaansblaak

De laatste keer dat ik in de gelegenheid was voor het fotograferen van deze meteorenregen was 2008. Echt goed zijn die foto’s niet gelukt omdat de snelle lichtende sporen te zwak verlicht zijn om op de foto te verschijnen. Een hoge ISO is dus noodzakelijk voor geslaagde foto’s van vallende sterren. Ik ben destijds naar de donkerste locatie in de buurt gegaan: het Meerbaansblaak in de Groote Peel.

Dit jaar heb ik (eindelijk) weer een poging gewaagd. Voor de Perseïden fotograferen in 2012 heb ik wederom gekozen voor het Meerbaansblaak omdat de reflectie in het ven een mooie aanvulling op de foto geeft. Gewapend met een EOS 5D voorzien van EF 15mm f/2,8 fisheye, een EOS 1Dmk3 met EF17-40mm f/4L, en goed gezelschap, stond ik om 1 uur ‘s-nachts klaar om de meteoren te fotograferen, één dag voor het maximum.

Een bolide?

Binnen enkele minuten schoot een bijzonder heldere meteoor recht voor de camera’s door de lucht: je zou het een bolide kunnen noemen. Het was dat waar ik op gehoopt had: geen gewoon stofje, maar een “kiezel” van een aardige afmeting.

Nadat ik de foto’s de dag daarna bekeek, zag ik zelfs het ‘rookwolkje’ dat deze bolide achterliet. Hiervan heb ik een korte animatie weten te maken. Het is natuurlijk geen echte rook wat te zien is, maar de geïoniseerde lucht die achterblijft nadat de meteoor verdampte.

Dit fenomeen heb ik al wel eerder gezien, maar nog nooit op de foto kunnen krijgen. Hier ben ik dus heel blij mee. Maar behalve deze vermeende bolide zijn er nog meer meteoren die op de foto zijn verschenen. In twee uur tijd hebben we er tientallen gezien. De onderstaande foto is een combinatie van alle foto’s met een meteoor. In totaal zijn er vier Perseïden te zien, èn een die niet tot deze groep behoort.

De instellingen

Voor wie geïnteresseerd is in de instellingen: de foto’s zijn gemaakt met ISO1600 en een de grootste lensopening (f/2,8 en f/4). Belichtingstijden per foto variëren tussen de 10 en 30 seconden, afhankelijk van het diafragma. Door de hoeveelheid continu opnamen is het achteraf mogelijk om een startrail samen te stellen.

Hieronder zijn 246 foto’s samengesteld tot één foto van met een virtuele belichtingstijd van 40, 5 minuten (elke foto heeft 10 seconden belichting gehad). Wil jij ook weten hoe je sterrensporen fotografeert? Lees dan mijn tutorial op deze website.

Lees ook mijn blogbericht van de avond van het maximum in 2012
Perseïden meteorenregen 2012 vervolg