Het is altijd heerlijk om op pad te gaan om te fotograferen. We vinden het fijn om mooie plekken te bezoeken en te genieten van de rust in de landschappen. Als het even kan gaat onze hond Bruc met ons mee. Hoe is het om samen met Bruc te fotograferen? In dit blogbericht vertel ik er meer over.
Geschatte leestijd: 8 minuten
In oktober 2014 besloten we om een hond als huisdier te nemen. Dit werd Bruc, een klein schattig en vooral jong hondje dat ergens uit Spanje kwam. Vanaf dat moment ging Bruc bijna overal met ons mee. Wandelen in de natuurgebieden in de buurt, dagjes uit in Nederland, en op de vakanties.
Wie is Bruc? Bruc is als pup gevonden op straat in Barcelona en in een opvang terecht gekomen. Samen met zijn zusje Ziggy is Bruc naar Nederland gehaald, en zo op een leeftijd van 4 maanden bij ons gekomen. Ziggy is in Limburg terecht gekomen. Bruc is waarschijnlijk een mengeling tussen een Catalaanse herder en (misschien) een Briard. Typisch aan Bruc is zijn ene hangende oor en iedereen heeft het altijd over zijn mooie ogen.
Samen er op uit
We gaan er echt samen op uit. Lekker wandelen over leuke, spannende en uitdagende paden. Bruc probeert ons dan altijd bij elkaar te houden, dat is de herder in hem. Als we samen met Bruc fotograferen blijft hij (meestal) rustig erbij zitten. Als we rond kijken, kijkt hij mee. Hij wil zelfs over de muurtjes kijken als wij dat ook doen.
Mee in de auto
We moeten regelmatig wat afstand afleggen. Soms is dat van thuis naar een plekje op een kilometer of tien afstand. Andere keren is het honderden kilometers ver weg. Er zijn momenten dat we zelfs duizend kilometer of meer afleggen. Nederland, Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, België, Oostenrijk, en wie weet wat er nog meer bij komt in de nabije toekomst. Het zijn allemaal plekken waar we samen met Bruc fotograferen.
Wist je dat Bruc een eigen Facebook pagina heeft?
Volg zijn avonturen op https://www.facebook.com/Brucs.wereld
Soms werkt Bruc niet mee
Gaat het altijd goed wanneer we met Bruc op pad zijn om te fotograferen? Nee, natuurlijk niet. Er zijn heel wat keren dat Bruc als photo-bomb speelt. Dan loopt hij door het beeld, of laat zijn poot afdrukken achter in het zand. Dat zijn momenten dat samen met Bruc fotograferen even wat minder geslaagd is.
Hoe vervelend het soms ook kan zijn, we maken ons er niet zo druk om. Het is prettiger om Bruc erbij te hebben dan niet. Die ene keer dat hij in beeld komt, of er doorheen rent, of zijn afdrukken achterlaat, maakt dan ook niet uit.
Bruc erbij hebben betekent wel dat we sommige dingen niet kunnen doen. Of hij is niet welkom in een natuurgebied (in Nederland) om hele vreemde, onduidelijke of zelfs onlogische redenen, of hij vormt toch een aanwezigheid die dieren kan afschrikken. In dat geval is het niet mogelijk om samen met Bruc te fotograferen.
In plaats van het landschap fotograferen bleek Bruc het fotomodel te zijn
Bruc gaat ook niet mee met de masterclasses en workshops. Dat is logisch, want de aandacht moet dan niet bij Bruc liggen, maar bij de deelnemers. Bovendien wil ik niet dat Bruc als photo-bomb speelt bij anderen. Gelukkig hebben we een heel goed logeer adres waar hij het heel erg naar zijn zin heeft.
Wat vind Bruc er zelf van?
Het is natuurlijk fantastisch dat wij het fijn vinden om samen met Bruc te fotograferen. Maar wat vind Bruc er zelf van? Hij kan het niet vertellen, maar op een of andere manier straalt hij helemaal als we samen op pad zijn. We zijn misschien bevooroordeeld, maar we hebben echt het idee dat hij dan lacht. Wat denk jij?
Een groot deel van de foto’s is gemaakt door Hetwie.
Lees ook haar blog met daarin veel berichten over Bruc
Zo als ik al zei is het super herkenbaar en wat mij betreft is hij ook welkom bij een Masterclass…. 🙂
Misschien wel welkom, maar niet handig.
Dank je voor je reactie, Ben.