Strobist fotosessie met Lisa

Het idee spookte al een tijdje door mijn hoofd. Ik zag een beeld voor me van een donker, geheimzinnig bos waar in de duisternis een kwetsbare dame verloren rond dwaalt. Het is een filmisch beeld, vol mystiek dat een unheimisch gevoel moet geven. Met wat fantasie is het misschien wel een bosnimf of een elf; een persoon uit een mystieke wereld die alleen in onze dromen zichtbaar is. Zo ontstond de strobist fotosessie met Lisa.

Geschatte leestijd: 6 minuten

Het was een idee, een beeld. Een schemering bos waar ik de foto’s wilde maken. De dagen werden al korter en de avonden begonnen steeds vroeger. Herfst zat in de lucht. De perfecte tijd om deze foto’s te maken. Lisa was zo vriendelijk om model te staan voor dit experiment.

Wat eenvoudige portretten om te starten

Eerst even wennen. Niet alleen voor het model maar ook voor mijzelf. Een paar eenvoudige portretjes om mee te beginnen, goedlachs, vrolijk. Veel tijd is er echter niet beschikbaar. Als de schemering valt is het al snel heel erg donker. De flitser met softbox geeft voldoende licht, maar het scherpstellen wordt steeds moeilijker.

Balans tussen omgevingslicht en flitslicht

Ik zoek altijd zoveel mogelijk balans tussen het omgevingslicht en het flitslicht. Dat laatste moet een aanvulling zijn op het bestaande licht. In een donker wordend bos is het moeilijk om het omgevingslicht nog een rol te laten spelen. Dat zou betekenen dat er lange sluitertijden nodig zijn, al dan niet in combinatie met een hoge ISO waarden.

Voor de opstelling in de bovenste foto is gebruik gemaakt van ISO 1.600 om nog voldoende omgevingslicht op te vangen, in combinatie met de flitser op TTL. Het resultaat is een opname waarbij het blauwe licht van de schemering mooi tussen de bomen doorschijnt.

Werken met filters

Het blauwe licht van de schemering bracht me op een idee voor deze strobist fotosessie met Lisa. Het blauwe licht kan namelijk versterkt worden door de witbalans van de camera bewust op kunstlicht te zetten (ongeveer 2.700 K). Omdat Lisa in dat geval ook blauw op de foto zou verschijnen heb ik met behulp van een full CTO filter het flitslicht een oranje tint meegegeven. Op die manier wordt de blauwe kleur die door de witbalans ontstaat gecompenseerd door het oranje flitslicht.

Lees meer over de witbalans en kleurtemperatuur van de camera in mijn blogbericht
Is er verschil tussen kleurtemperatuur en witbalans?

In het donkere bos

De sfeer van de foto gaat al in de richting waar ik naar toe wilde werken. Na deze experimenten met kleurfilters werd het tijd voor de foto’s die ik voor ogen had. Het donkere bos. Inmiddels was het zo donker dat de scherpstelling met behulp van een zaklamp moest plaats vinden. De sluitertijd was ook zo lang geworden dat de camera op statief gezet moest worden.

Het was belangrijk op grote afstand van Lisa te gaan staan terwijl de flitser dichtbij bleef, verborgen achter een boomstam zodat deze niet in beeld kwam. Een softbox is in dat geval niet te verbergen; die mocht niet meer mee doen.

Om te voorkomen dat er licht naar de camera lekte heb ik dit afgeschermd met de Rogue Flashbender, die tevens het licht kon bundelen zodat er niet tè veel omgeving door de flitser belicht werd. Dit was een mooie testcase over hoe ver het bereik van het draadloze flitssysteem van Canon reikte. De twintig meter die ik gebruikt heb was in ieder geval geen enkel probleem.

Het was inmiddels donker in het bos. De hoge ISO was niet langer voldoende om snelle sluitertijden te behalen. Zoals in de bovenstaande foto te zien is leverde de ISO 1.600, f/4,5 en 1/30e seconde een werkelijk donker bos op. In dit geval werkt de TTL ook niet meer naar wens. Door de flitser op manual te zetten werd de controle veel beter. In dit geval was de combinatie 600EX-RT en ST-E3-RT erg handig: via de transmitter kon ik de flitser op twintig meter afstand zonder problemen instellen en bedienen.

Flitsen met hele lange sluitertijd

Helaas was het bos nog te donker in beeld naar mijn zin. Daar wilde ik nog verandering in brengen door langer te belichten. Daarvoor ben ik naar een sluitertijd van maar liefst 1 seconde gegaan (bij ISO 1.600 en f/2,8). Natuurlijk moest Lisa daarvoor lang stil blijven staan. De belichting van Lisa wordt volledig door de flits verzorgd, en die flits is snel genoeg om eventuele beweging te bevriezen. De lange sluitertijd is uitsluitend om de omgeving te belichten. Het is een duidelijk voorbeeld van dat omgevingsbelichting en flitsbelichting twee losse grootheden zijn. Dit is natuurlijk de basiskennis die voor een strobist fotosessie zoals deze met Lisa nodig is.

En het resultaat? Een foto die in ieder geval heel erg in de richting van het uiteindelijke idee komt. De verdeling van het licht is misschien nog een verbeterpunt, want het gezicht is nèt te helder in vergelijk met haar lichaam. Dat is een aandachtspunt voor een volgende keer.

Met dank aan Lisa die voor een moment haar vrolijke glimlach wist in te wisselen voor deze verloren blik en houding. 

Meer foto’s van Lisa zijn te vinden via deze link:
http://www.flickr.com/photos/nandoonline/