De meesten zal de naam Sunn O))) niets zeggen. Sommigen zullen er de merknaam Sunn van versterkers erin herkennen. En niets is minder waar: gitaristen Stephen O’Malley en Greg Anderson zijn helemaal fan van dit merk en hebben de naam gebruikt voor de band die ze eind jaren negentig hebben opgericht: Sunn O))).
Met een dozijn van deze versterkers weten de heren een ondoordringbare muur van geluid te produceren die niet alleen oorverdovend luid is (oordopjes werden bij de entree uitgedeeld), maar ook voelbaar in je hele lijf. Songs van tien minuten of langer vormen ware soundscapes die je meeslepen naar oorden die niet voorstelbaar zijn. Gehuld in zwarte monnikspijen en omgeven door rookmachines, brengt Sunn O))) je een onvergetelijke ervaring.
Op 14 juni treedt Sunn O))) op in de kleine zaal van De Melkweg in Amsterdam. De batterij versterkers op het podium oogt dreigend maar niet voor lang. Een kwartier voor het optreden begint starten de rookmachines om het podium en de zaal in een dikke ondoordringbare mist te hullen. En daarin ligt een grote uitdaging voor de concertfotograaf.
De leden van de band zijn gekleed in zwarte monnikspijen en doemen dreigend op uit de mist. Aan de muur van geluid kan niet ontsnapt worden en het geheel samen maken het een bijzondere ervaring.
Fotograferen is een probleem. Veel tegenlicht en de dichte rook maken van het scherpstellen een groot probleem. De contrasten zijn minimaal wanneer de bandleden opdoemen in de mist. En juist die rook geeft een bijzondere sfeer.
Mijn intentie bij concertfotografie is het vastleggen van de sfeer die het optreden brengt. Veelal zien we silhouetten op het podium. Maar soms, heel soms, wanneer de rook iets dunner wordt, zien we meer. Dat zijn dan de momenten waarop gewacht is. Alleen het geluid kan niet op foto gevangen worden. Luister en huiver:
Sunn O))) bracht weer een onvergetelijk optreden dat de rit naar Amsterdam meer dan waard heeft gemaakt.
