Elk jaar in augustus beweegt de Aarde door een gebied in ons zonnestelsel waar stofjes en steentjes van de komeet Swift-Tuttle achtergebleven zijn. Voor ons ligt dit in de richting van het sterrenbeeld Perseus, vandaar dat deze sterrenregen de naam Perseïden gekregen heeft. In dit bericht leg ik uit hoe de voorbereidingen om de Perseïden te fotograferen gedaan kunnen worden.
Met het ontbreken van maanlicht was het dit jaar vrijwel perfect voor de jaarlijks terugkerende Perseïden sterrenregen. Bijna, ware het niet dat we in Nederland geen echte donkere plekken hebben, en dat we rond het maximum van deze indrukwekkende sterrenregen vrijwel geen enkele onbewolkte nacht hadden. De voorspellingen wat weersomstandigheden betreft waren zelfs zo slecht…
Dit jaar zat het niet mee. Tijdens het hoogtepunt van de jaarlijkse Perseïden meteorenregen stond de Maan bijna vol aan de hemel. Niet alleen dat; dit was bovendien de zogenaamde ‘supermaan’; groter en helderder dan normaal. Tel daarbij de wolken op, samen met de lichtvervuiling, en je hebt een goed idee hoe slecht de omstandigheden…
Om het maximum van de Perseïden te bekijken heb ik gekozen voor een plekje aan het Kiezelven op de Strabrechtse Heide. Of dit een goede keuze is bevalt te betwisten. De steden Geldrop, Eindhoven, Helmond en de plaatsen Mierlo, Someren en Leende liggen op steenworp afstand en geven een enorme lichtkoepel aan de horizon. Bovendien…
Elk jaar in augustus vindt de grootste meteoren regen van het jaar plaats: de Perseïden. In gunstige gevallen kunnen er op het maximum tot 100 meteoren per uur gezien worden. Als het ten minste niet bewolkt is, èn als je een donkere lokatie gevonden hebt. De Perseïden is een baan van stofjes, kleine steentjes en…