In maart 2012 heb ik een selectie foto’s van de Groote Peel in Buitencentrum De Pelen geëxposeerd. Gedurende enkele weken konden bezoekers genieten van een aantal werken op canvas. Dit is een terugblik op de expositie Dwalen door de Peelvenen.
Geschatte leestijd: 5 minuten
Ik had enkele jaren tevoren al eens informatie opgevraagd over mogelijkheden voor expositie in wat destijds nog Bezoekerscentrum Mijl op Zeven was. Het bleek niet makkelijk om daar tussen te komen want het animo was groot. Nadat mijn werk in diverse bibliotheken in Noord Limburg te zien was kreeg ik eindelijk de gelegenheid.
Dwalen door de Peelvenen
In eerste instantie werden de maanden januari en februari 2012 gereserveerd. De gedachte aan de koude wintermaanden deden me besluiten dat maart en april misschien toch een meer geschikte tijd was. Immers, het aantal mensen dat een bezoek aan de Groote Peel zou brengen in de koude wintermaanden zou waarschijnlijk veel kleiner zijn.
Gelukkig was het verzetten mogelijk en vanaf dat moment had ik een prachtig vooruitzicht in het verschiet. Een groot aantal canvassen zou in het bezoekerscentrum van het gebied waar ik al jaren lang mijn foto’s maakte geëxposeerd worden.
Met een vergunning op zak
Met de expositie in het vooruitzicht ben ik een jaar lang bijna wekelijks de Peel ingetrokken. Een vergunning maakte het mogelijk om ook foto’s te maken in de periode dat het gebied gedeeltelijk afgesloten was.
Dit alles bij elkaar opgeteld leverde honderden foto’s op. Maar ook menig muggenbult en veel natte kleding. Hoewel er een duidelijk doel was gesteld stonden het wandelen en genieten van de rust in het uitgestrekte gebied nog altijd voorop.

Uit de foto’s die ik in de Groote Peel, Mariapeel en Deurnesche Peel gemaakt heb, is duidelijk de voorliefde voor schemering en nacht terug te vinden. Omdat de expositie toch niet een tè somber of donker karakter mocht krijgen vielen veel foto’s af. Het kiezen tussen al die foto’s was bijzonder moeilijk.
De terugblik naar de expositie Dwalen door de Peelvenen
Maart 2012 was het dan eindelijk zover. In Buitencentrum de Pelen, wat de nieuwe naam van Mijl op Zeven was geworden, begon de expositie van maar liefst 14 zorgvuldig gekozen foto’s op 50 x 70cm groot canvasdoek.
De opening was op zaterdag 3 maart waarbij een groot aantal genodigden onder het genot van een drankje en een ‘Peelplak’ (een soort peperkoek met gember) konden kijken naar mijn werk. En natuurlijk was er gelegenheid om een praatje met de fotograaf te maken.
De aankondiging van de expositie vond zijn weg in verschillende weekbladen, regiokranten en internet. In regiokrant ‘De Limburger’ stond zelfs een paginagrote foto op de voorpagina en een interview verderop in het blad.
Foto’s op canvas
Omdat deze expositie voort vloeit uit de vorige, Stilte in de Peel, heb ik voor deze expositie een fotoalbum laten maken met alle foto’s die in 2011 in de bibliotheken gehangen hebben. Dit fotoalbum met als titel ‘Stilte in de Peel‘ heb ik de hele periode bij de expositie ter inzage gehad.

De laatste expositie in Buitencentrum de Pelen
Helaas kreeg ik al snel te horen dat er in april een verbouwing van het Buitencentrum de Pelen gepland was. Dat betekende dat mijn werk een of twee weken eerder verwijderd moest worden. Uiteindelijk bleek het maar één week voor de oorspronkelijke datum te zijn, tot mijn grote opluchting.
Het werd duidelijk dat mijn expositie de laatste is geweest die in deze vorm in het buitencentrum gehouden kon worden. Gelukkig was het niet de laatste keer dat mijn foto’s er te zien zijn.
Ik ben bijzonder trots dat mijn foto’s in het Buitencentrum De Pelen hebben gehangen. Het is de plek waar ik al sinds mijn jeugd kom, vanaf de tijd dat het nog als de meeuwenkolonie bekend stond.
Ik wil via deze weg iedereen bedanken voor het bezoek aan mijn expositie en voor de vele fijne reacties die ik ontvangen heb. In het bijzonder mijn dank aan Marijke Vaes van het Buitencentrum die de expositie mogelijk heeft gemaakt.
[…] ik volledig in beslag genomen werd door de exposities over de Groote Peel zijn we daarna lang niet meer op de Strabrechtse Heide geweest. Tot op een avond in januari 2012, […]