Composities maken is moeilijk. We kennen allemaal de regels van derden, gulden snede, diagonalen, misschien zelfs de Fibonacci spiraal. Het zijn eenvoudige hulpmiddelen om een compositie te bepalen of om de foto een prettige uitstraling te geven. In dit artikel vertel ik over Vallée de la Hoëgne met als onderwerp lijnen in composities.
Geschatte leestijd: 6 minuten
In mijn workshops vertel ik over het gebruik van lijnen en composities. Toch ga ik niet al te diep in op dit soort droge regels of nuchtere benaderingen. Ik ben er altijd van overtuigd van geweest dat bij fotografie gevoel een belangrijke rol speelt. Misschien wel omdat het stukje compositie bij mijzelf vaak op gevoel gaat.
Zelf denk ik niet veel na over al die regels. Ze zijn in veel gevallen wel terug te vinden in mijn foto’s. Het is moeilijk om uit te leggen hoe ik de compositie regel in mijn fotografie toepas. Tot ik via een kennis gewezen werd op de fotograaf Bruce Percy die in een aantal (digitale) boeken meer vertelt over compositie.
Hij benadert dit door op lijnen en kijkrichtingen in een foto te wijzen. Ik denk dat ik na het lezen daarvan veel bewuster ben geworden van de opbouw van mijn foto’s. Of beter gezegd, dat ik bewuster aan het worden ben. Of dat echt zo zal in de toekomst duidelijk moeten worden.
Kijklijnen in de foto’s van Vallée de la Hoëgne
Tijdens mijn laatste bezoek aan Vallée de La Hoëgne heb ik voor het eerst op een heel bewuste manier gezocht naar lijnen in het landschap. Bruce Percy maakt gewoon gebruik van de Regel van Derden, diagonalen of S-curves; al die dingen waarover we gelezen hebben en waarvan we het bestaan heel goed weten.
Ik maak er ook gebruik van of hou er bewust of onbewust rekening mee. Percy gaat daarin echter verder en vertelt over de lijnen in een foto die elkaar versterken, naar elkaar wijzen en misschien wel een verhaal vertellen. Hij praat dan ook over kijkrichtingen en de manier hoe we door een foto heen kijken.
Een voorbeeld van kijkrichtingen
Ik ga dit allemaal niet letterlijk overnemen en uitleggen maar zijn benadering sprak me in ieder geval heel erg aan. Toch wil ik eens op de manier van Percy naar de foto kijken die ik hierboven geplaatst heb, simpelweg door de kijkrichting in de foto op te tekenen met pijlen.
In de bovenstaande foto heb ik de belangrijkste of opvallendste kijklijn in het rood weergegeven, gevolgd door groen en tot slot geel. Al deze kijklijnen worden ondersteund door de elementen in de foto; hoe het gras naar de horizon afbuigt, de wolken die samenkomen bij de zon en de evenwijdige golven in het water. Dit is mijn interpretatie, maar die hoeft voor anderen niet hetzelfde te zijn.
Wil je meer lezen over mijn benadering van beeldopbouw?
Lees dan mijn artikel
Hoe gebruik ik compositieregels en compositieleer
Gebruik van lijnen bij het maken van composities
Door op deze manier ook terug te kijken naar de foto’s die ik in het verleden heb gemaakt wordt het plotseling duidelijk waarom sommige foto’s meer aanspreken dan anderen. En doordat dit duidelijk is geworden kan daar in de toekomst meer rekening mee gehouden worden.
Dat betekent overigens niet dat alle foto’s automatisch beter zullen zijn. Maar ik weet wel dat ik heel anders naar een landschap zal kijken, kritischer zo je wilt. Dat betekent dan ook dat ik waarschijnlijk (nog) minder snel tevreden zal zijn over een foto. Gelukkig kan ik met al deze kennis dan wel begrijpen waarom ik niet of minder tevreden zal zijn over die foto.
Vallée de la Hoëgne: Lijnen in composities
Voor de foto’s van Vallée de la Hoëgne heb ik in meerdere of mindere mate lijnen in composities gebruikt voor de goede kijkrichtingen. Eén ding is me opgevallen: spelen met de lijnen in het landschap kan van een drukke omgeving een overzichtelijk beeld maken. Ik denk dat ik in ieder geval met een aantal beelden zeer zeker geslaagd ben in het vinden van een fijne compositie. Ik ben benieuwd of die mening gedeeld wordt.
[…] langs stroomversnellingen en watervalletjes waarvan de waterval Léopold II de grootste is. Een wandeling door Vallée de la Hoëgne is altijd de moeite waard, maar ik ben nooit de hele route gelopen. Het was altijd “daarheen […]
[…] die ik nog aan het testen ben voor een review op Cameraland.nl. Ik zit nog even te twijfelen tussen de Hoëgne en de Ninglinspo. De keuze valt op de laatste, wetende dat een zondag misschien niet de meest […]
Hoi Nando.
Mooie uiteenzetting van een voor mij heel interessant onderwerp.
Compositie: moeilijk om uit te leggen, ikzelf werk ook vaak op gevoel.
Maar deze foto’s zijn weer fantastisch. Of ze nu wel of niet toegepaste compositietechnieken hebben 🙂
Trouwens: al je foto’s zijn even mooi.
Hartelijke groet,
Miek
Dank je wel Miek.
Het is leuk om zo met een bepaald idee te gaan fotograferen. Toch blijft het erg belangrijk om het niet de overhand te laten worden. Lekker te genieten is misschien nog wel belangrijker.
Goed artikel en mooie foto’s weer Nando! Vooral de eerste (Waschven) en de laatste foto zijn erg mooi in lijn met de theorie van Bruce. Wat betreft die laatste foto vind ik dat extra knap omdat je er daar specifiek naar op zoek bent gegaan wat moelijker is dan dit later te herkennen in een foto (zoals je terecht opmerkt maak je de foto meestal op gevoel). Zelf heb ik daar in iedergeval moeite mee omdat ik het lastig vind om dit te zien in dat grote landschap en te visualiseren hoe het er op foto uit komt te zien.
Ik ben bij alle foto’s van de Hoëgne op zoek gegaan naar de lijnen in de foto, niet alleen de laatste. Maar je hebt gelijk, het is niet makkelijk. Je moet er de tijd voor nemen.
Dank je voor je reactie