De titel van zonsondergang tot het donker zegt het al. We maakten wederom een van die wandelingen waarbij ‘eventjes’ uiteindelijk vier uur duurde. Deze zondag was er eindelijk weer eentje waarbij er tijd en energie was voor een heerlijke wandeltocht. Deze keer over de Strabrechtse Heide.
Geschatte leestijd: 4 minuten
We hebben gekozen voor een andere route dan normaal. Met deze korte dagen gaat de zon al vroeg onder en dat was juist op het point of no return, waarbij de terugweg even lang is als doorlopen – ongeveer. En zin in terug was er niet meer op het moment dat de mist uit het landschap omhoog kwam in het licht van de ondergaande zon.
Zonder statief, en geen groothoek
Deze dag op Strabrecht van zonsondergang tot in het donker had ik ervoor gekozen geen statief mee te nemen. Ook geen (ultra) groothoek, maar wel een teleconverter voor mijn 70-200mm objectief. Het moest een ontspannende wandeling worden, zonder veel gesjouw of voornemens veel te fotograferen. En juist dan blijkt de natuur met een aangename verrassing te komen door haar mooiste kant te laten zien.
Een echte indrukwekkende lucht met felle “zonsondergangkleuren” kregen we niet, maar met de mist over het land raakten we in een surreëel landschap, dat nog benadrukt werd door de eenzame stronken die als stille getuigen van de brand, enkele jaren geleden, boven de mist uitstaken. In dat bijzondere landschap liepen enkele paarden te grazen (toen kwam de teleconverter goed uit).
Spijt van het thuis laten van het statief
Met de schemering verdween het licht. Op dat moment was het jammer dat ik mijn statief niet meegenomen had. Tegelijkertijd vormde het een uitdaging om toch te blijven fotograferen, waarbij ik vertrouwde op een vaste hand. En dat werkte wonderlijk goed.
Terwijl het donkerder en donkerder werd, draaide ik mijn diafragma steeds verder open (tot het maximum van f/2,8) en de ISO naar die grens van 1600 waar ik met de Canon EOS 1D mark III liever niet te vaak overheen ga.
Leer tot welke ISO jouw camera kan gaan. Hoe? Lees mijn artikel
Tot hoeveel ISO kan je camera gaan?
Terwijl het landschap langzaam maar zeker wegzakte in de mist (of was het mist die hoger en hoger steeg?) voerde het wandelpad ons naar en door de bossen van Strabrecht. Hier werd het echt donker en ik wist dat ik de grens naderde waarbij ik niet meer kon fotograferen. Of toch wel? Met de Maan aan de hemel, de bomen die in de mist opdoemden, kon ik de verleiding niet weerstaan: ik ben blijven fotograferen.
Van zonsondergang tot in het donker
Het laatste stuk naar de auto was zo donker dat we een pad langs de heide heb gekozen waar nog een beetje licht aanwezig was om het pad te kunnen herkennen. Â Vlak voordat we terug waren, heb ik nog even gebruik gemaakt van een van de paaltjes voor de afrastering om een foto van de maan in het nachtelijke landschap te maken.
Ik vind het nu, achteraf, Â jammer dat ik mijn statief niet bij me had, maar stiekem was het een uitdaging om van zonsondergang tot in het donker foto’s te blijven maken.
Galerij
Gebruikte apparatuur:Â
- Canon EOS 1Dmk3,Â
- EF 24-70mm f/2,8L
- EF 70-200mm f/2,8L IS
- EF 2x teleconverter)Â
Ben je op zoek naar fotografie apparatuur? Overweeg dan om de aanschaf via mijn site bij Cameraland.nl te doen. Ik krijg daarvoor een kleine commissie waarmee ik mijn website kan bekostigen.
http://www.cameraland.nl
Overweeg je om filters te kopen, kies dan bij voorkeur voor het merk Haida. Je kunt deze filters via deze website verkrijgen in mijn webwinkel. De filters worden geleverd via de importeur Omnifoto.nl
Ga direct naar de webwinkel voor Haida filters
Goh, ik dacht dat ik zondag de enige was die met een 70-200 rond sjouwde op de hei. Inderdaad, het was sprookjesachtig, zo tussen vijf en zes. Gelukkig had ik wel mijn statief bij me. Mooi met lange sluitertijden kunnen werken. Een van de foto’s is te zien op henkvanweert.wordpress.com
Henk
Volgende keer neem ik ook gewoon mijn statief mee.
“zonder veel gesjouw” … een 1D+Teleconv+24-70+70-200L f2.8 IS …. 😉
Maar ze zien er weer gelikt uit.
Zonder statief is dat dan licht 🙂
Thanks, Willem