Een van de vennen op de Strabrechtse Heide die ik niet veel heb gefotografeerd is het Scheidingsven. Dit ven ligt iets meer verborgen dan het naastliggende Kiezelven maar het kijkt mooi uit op de plaats waar de zon rond deze tijd van het jaar opkomt. Een plekje had ik al in gedachten: dezelfde plaats vanwaar ik onlangs een Grote Zilverreiger heb kunnen fotograferen (te zien in mijn Tele-lens landschappen artikel). Het is een half uur wandelen vanaf De Plaetse dus dat betekent op tijd opstaan en vertrekken. Het betekent ook dat tijdens de wandeling naar het ven de nacht in alle rust overgaat in de schemering, de sterren langzaam vervagen en het landschap uit de duisternis wordt gelicht. Het enige storende is het geraas van de auto’s op de A67 die hemelsbreed op een paar honderd meter ligt. Afgezien van dat is de rust van de ontwakende wereld een heerlijke manier om de dag te beginnen.
Eenmaal bij het Scheidingsven aangekomen was de plek waar ik wilde staan zo gevonden. ‘s-Morgens zo vroeg, in het blauwe licht van de schemering ,is het wateroppervlak zo vlak als een spiegel, onverstoord en sereen. Dat zijn de momenten die uren mogen duren; genietend van het warmer wordende licht en de vredige omgeving. Dit zijn momenten dat ik foto’s kan blijven maken, hoewel die dan allemaal vrijwel hetzelfde uitvallen. Dan komt de zon op en verandert de wereld op slag. Eerst is het nog een zichtbare zonneschijf, zwak genoeg om er recht in te kijken en zonder problemen op de foto te zetten. Maar elke seconde wordt die zonneschijf feller en feller. De lucht er omheen verandert van het blauw in de schemering, naar rood bij zonsopkomst naar staalblauw als de zon te fel is geworden om er nog in te kijken. Dan lijkt de wereld pas echt te ontwaken.
Niet alleen de natuur is ontwaakt, maar ook de wandelaars en fietsers verschijnen op de paden. Dat is voor mij het teken om langzaam weer richting huis te gaan. Met nadruk op langzaam, want er is veel te zien en het blijft kriebelen om veel meer foto’s te maken. Ik weet echter dat die foto’s niet zo mooi zullen zijn als van de zonsopkomst boven het Scheidingsven, want die momenten blijven magisch.
Dankje Nando voor je reactie, het ging dan inderdaad knap hard met de zon.
Ik geniet van je fotos.
Mieke
Nando, misschien stomme vraag maar zijn de opkomende zon-fotos, met name de laatste 2, op heel erg verschillende tijden gemaakt? Of is de volgorde verkeerd?
Verder prachtige sfeer.
Groet, Mieke
De volgorde klopt. Er zit ongeveer 10 minuten tijd tussen de twee foto’s in.
Je was weer precies op het juiste moment op de goede plaats Nando .
Heerlijke sfeervolle foto’s weer. Knap zoals je bij die laatste de inmiddels toch al felle zon in toom weet te houden.
Heb je nog filters gebruikt bij deze serie ?
Groeten , Jan Huijbers – Gemert
Dank je voor je reactie, Jan.
Het merendeel van de zonsopkomst foto’s zijn gemaakt met een 0,9ND grijsfilter eventueel in combinatie met een 0,9ND soft Gradiënt filter. De laatste is een combinatie van twee foto’s met verschillende belichtingen, samengevoegd met een eenvoudig lineair gradient masker in PS